Giriş
Mısır’ı gördünüz. Önce öfkeli kalabalıklar... Mübarek’in istifası’ndan sonra da coşkulu kalabalıklar.
Orada sokaklara dökülen yüzbinlerce, milyonlarca insan var. Ama yakmak yıkmak yok... Vitrinleri kırmak, arabaları devirmek yok.
Bunların bende uyandırdığı çağrışımlar, yüreğimi sızlatmaktadır.
Uzun lafa ne gerek?
Orada gösteriler sürerken, aynı saatlerde bizim burada, Güney Kore’yle oynadığımız bir dostluk maçı bile, kırmızı kart’la tarihe geçmektedir... Sözün bittiği yer, budur işte... Nokta.
[[HAFTAYA]]
Yine aynı günlerde, aynı saatlerde, bir “sayın” kelimesi yüzünden, bizim meclis, bir kavgaya sahne oldu.
Kürsüdeki konuşmacı sayın Öcalan deyince, ortalık karıştı. Yumruk, tekme, tokat...
Değer mi hiç?
Sayın demekle bir insan sahiden sayın olmaz ki...
Biz, her önümüze gelene sayın dediğimiz için, artık ağzımız alışmış.
- Sayın hırsız.
- Sayın şerefsiz.
- Sayın vatan haini.
Bu durumda, bu karambolde, Öcalan’ı teşhis etmek zorlaşmıştır. Hiçbir ayrıcalığı kalmamıştır. Yarın öbürgün bana sayın demeyin diye bir protesto çekerse hiç şaşırmayın.
Bu pazar, son notumuz, Prof. Batum’a dair.
Parti’nin geleneklerini bilmediği için, özrünü kabul etmelisiniz... “Bir daha yapmam” dediğine göre zaten mesele yok.
Ancak... Parti’nin geleneklerini bilmeyen, sırf o değil ki...
Arkadan hançerlemek de partinin geleneklerine aykırıdır. Hele Baykal’a şerefsizce komplo kuranlar için takipsizlik kararı almak da partinin geleneklerine bin kere aykırıdır. Öğretmen Parti CHP, bence bir kurs açmalı. Ve gelenekçi eskiler ve de hiç eskimemişler, geleneksiz ve de üstelik hiç yenilikçi olmayan yeniler’e, haftada birkaç gün ders vermeli.
