Giriş
Türkçesi şudur. S-400’leri alın ama kullanmayın.
Peki ne yapalım?
- Müzeye kaldırın.
S-400 bana belki hayatta 1 kere lâzım olacak.
İşte o 1 kere var ya. Kamyon dolusu parayı sırf bunun için ödüyorum.
Ama sevgili ortağımız ne diyor: Kullanmayın...
Aktif duruma getirmeyin. E ne yapalım?
- Turşusunu kurun.
Sonra yumuşuyor ortak. Biraz insafa geliyor.
Peki peki diyor savaş halinde kullanabilirsin. Ne? Savaş halinde mi?
Yani, oturup savaş halini bekleyeceğim, öyle mi?
Yahu benim derdim, düşmanı savaştan caydırmak.
Vur-kaç’a bile fırsat vermemek. Bu Amerika, beni deli edecek.
S-400 savunma sistemi, sürekli bakım ister, sürekli eğitim ister, ne bileyim, belki de antrenman ister, sıkça tatbikat ister.
Hayır. Tozunu al, üstünü ört bekle. Güneşte fazla kalmasın.
Pahalı tavanlar yaptırıp ama döşemede yürüyeceğiz.
En pahalı arabayı alıp ama hiç binmeyeceğiz ve onu garajda çürüteceğiz.
Obama bize adil davranmadı, tamam, lakin Trump adil davranıyor mu? Sırf bize değil, belki de kimseye adil davranmıyor. ...
Zaten Trump sadece imzasına aşık bir adam... Bütün gün imza atıyor. Nasıl ama?
Törenle imza atıyor. Büyük bir eser yaratmış gibi, o imzayı etrafa gösteriyor, kameralara gösteriyor, dünyaya gösteriyor, gösteriyor.
- İmzasına aşık olduğu kadar, imzasına sadık da olsa keşke. İmzadan vazgeçtik. Bari sözüne sadık kalsa.
