Giriş
“Aydın dediğin, muhalif olur.
Sırf hükümete muhalif değil, devlete de muhalif olur.”
Ne mantık ama... Yani, aydın dediğin objektif olmaz. Olamaz.
Adaletli davranmaz. Davranamaz.
Haklı veya haksız, her konuda muhalif kalır. Yani istemezükçü.
“Sanatçı dediğin muhalif olur.” Kim uydurduysa...
Yani sanatçı dediğin objektif kalmaz. Kalamaz. Hakkaniyetli davranmaz.
Davranamaz. Gözü kapalı gider, muhalif cephede yer alır. Her şeye hayır der.
Hele gazeteci... “Mutlaka muhalif olur.” Kim uydurduysa...
Yani gazeteci dediğin, asla tarafsız kalmaz.
Kalamaz. Haberlerinde ve yorumlarında, hak hukuk ve adaleti falan unutur, baş muhalif kesilir...
Basın Ahlak Teamülleri de neymiş?
Tabii öbürleri de öyle. Dernekler, Odalar, Sendikalar...
“Hepsi muhalif olmaya mecbur.”
Bu raconu kim kestiyse. Hepsi devletin karşısına dikilmeli, mesleki değil, siyasi refleks göstermeli...
Taraf olmalı. İlle de muhalif.
Hele avukatlar? Doğuştan muhalif olmalıdırlar. Ne de olsa aydın sınıfına giriyorlar.
Hak hukuk adalet bir yana, onlardan Baroları muhalefetin arka bahçesine çevirmeleri beklenir.
Nasıl ama? Ne mantık ama?
- Sanki anayasa emri.
Fakat ne hikmetse... Kimse laf dinlemiyor.
Herhalde öyle ki, tam 70 yıldır muhalif oylar, tek başına iktidar olmaya bir türlü yetmiyor. Ben bu işi çözemedim.
Not:
Osman Kavala’nın tutukluluk haline “dışardan” müdahale var. Buna ilk tepki bizatihi Kavala’dan gelmeli...
Kendisini tanımam ama haksızlığa uğradıysa bile memleketçi, yurtsever bir aydın olduğunu işte şimdi görmek ve sevinmek istiyoruz.
Buna ihtiyacımız var...
Ne güzel bir örnek olur...
