Herkes kurtlarını döktü. Kuyruk acıları olanlar bile kendi hesaplarını gördü, rahatladı... Ve köylü köyüne, evli evine döndü.
.........
Bir şey daha oldu. İmralı-Kandil-HDP ve siyaset ilişkileri, yeni bir yörüngeye oturdu. Ortada artık meçhul bir şey kalmadı...
.........
Bir şey daha oldu. Milli Görüş gömleği yenilendi. Ve Saadet Partisi smokin giydi.
.........
Bu arada bir de belediye başkanı seçildi. Özeti budur.
Hayırlı olsun.
Ben en çok neye seviniyorum: Her önüme gelenle kucaklaşmaktan helâk olmuştum. Kimin icadıysa, haftalardır bu kucaklama faslı yüzünden bende ne saç kaldı ne baş... Ne gömlek ne kravat... Epey zayiat verdim.
Neyse ki seçim bitti. Hiç tanımadığım adamlarla kucaklaşmaktan kurtuldum.
Her şey bir yana, İmamoğlu’nun İstanbul’da bu kadar yüksek oy alışı, ayrıca dikkate değer.
Nasıl becerdi? Efendim becerdi, çünkü CHP’liye benzemiyordu. Nitekim CHP’yi hatırlatacak bütün unsurlardan mümkün mertebe uzak durdu.
Doğrusunu yaptı. İmamoğlu eğer bir CHP’liye benzeseydi, bu kadar oy alamazdı.
Merak etmeyin.
Yakında onu da benzetirler.