Giriş
Yaygın soru şu: Yaptığı her konuşmayla partisini rahatsız eden Bülent Arınç, niye ayrılıp da muhalif cepheye katılmaz?
*
Cevap veriyorum: - Katılmaz, çünkü katılırsa, muhalif seslerden sadece biri olur, yani Babacan’dan farkı kalmaz... Halbuki içeride mevzilenip o güzel Türkçesiyle ortalığı zaman zaman tarumar ederek, çok enteresan bir kişilik sergiliyor.
.........
Özetlersek... Kendi tabiriyle söyleyeyim: “Özgül ağırlığını” bize böyle hissettiriyor.
*
Peki özgül ağırlığı nereden geliyor? Geliyor. Meclis başkanlığı dahil, başbakan yardımcılığı dahil, kazandığı saygınlığa, zekâsını, münazara yeteneğini ve kuvvetli mantık dokusunu da katarak farklı bir kariyer yapmıştır... Öyle ki, Cumhurbaşkanı Erdoğan’a kendini hiç borçlu hissetmiyor. Anlamıyor musunuz? Babacan gibi yerlerde sürünmüyor.
*
Bazen çizmeyi aşıyor. Aşsın. Güvencesi bizatihi Erdoğan’dır. Çünkü Erdoğan, onun kişiliğine saygı duyuyor. Dikkat buyurun. Katlanıyor demedim. Saygı duyuyor.
*
Ne var ki, hep deplasmanda yaptığı o sivri konuşmaları, kendi sahasında, mesela Kızılcahamam kampında, yahut özel bir ziyaretle külliyede başbaşa yapsa, eminim ki faydalı olacak... Ama o, Erdoğan karşıtlarının alkışını tercih ettiği için, aslında kendi özgül ağırlığına bence zarar veriyor.
*
Adaletli gözükmek... Objektif gözükmek... Bunlar çok güzel. Lakin Arınç, muhalif cepheye şirin gözükmek arzusuyla karıştırmasın bunları... Arınç unutmasın ki, her şeyden önce AK Partili’dir. Ve yine unutmasın ki, böyle bir dönemde AK Partili olmak çok zor bir iştir. Babacan gibi kolay bir yolu seçmediğine göre, ne dediğimi herhalde anlamış olacaktır... Özgül ağırlığı’nın kıymetini bilsin isterim.
