Giriş
Ev’de kalmayı fırsata çevirdim. Arşivlere daldım. Kimler gelmiş kimler geçmiş... Hancılar ve yolcuları yâd ettim. Hafızamı tazeledim. Zamanın ruhu’yla yüzleştim, velhasıl yaman bir muhasebe yaptım. Tavsiye ederim.
Siyaset takviminin son 40 yılını taradım. Bu millet nelerle mücadele etmiş, bir daha hatırladım. Albümlere baktım. Sanattaki ve spordaki gelişmeleri gördüm. O günkü yazılarıma da bir göz attım. Hiç beğenmedim.
Özal’lı yıllar’dan bu tarafa yaşadığımız değişim ve hatta başkalaşım, bugünkü Türkiye’nin işaret fişeğiymiş meğer... Arşivlerde açıkça gözüküyor bu... Özal yaşarken, hakkını teslim edemediğime çok yanıyorum... Gerçi onu hiç kırmadım ama lâyıkıyla destek de vermedim. Hayrettir, bir kerecik olsun sitem etmedi.
Her neyse... Bu kadar derinlere inmeyelim. Özeti şudur: 40 yıllık arşivlere girip ruhumu yıkadım. Her gün aynaya baktım. Sonuç: Memleketime daha büyük bir iştiyakla sarıldım. Sarılıyorum. Evdeki bu terapi, çok iyi geldi bana. Önemle ve ısrarla tavsiye ederim.
