Giriş
Günümüzde her platformda 'kim daha iyi anne' yarışı yapılıyor. Özellikle sosyal medyada, sadece kendi yaptığını doğru kabul eden anneler türedi. Halbuki her annenin, çocuğun dinamiğine göre davranışı değişir, değişmeli. Çocukları fabrika usulü yetiştirmeye çalışırsak doğruyu bulamayız.
Kadın erkek eşitliğini sürekli dile getiriyorum. Kadının üzerine atılmış sözde görevleri de hiç kabul etmiyorum. Kadınlar iş hayatına girdikten sonra da bu sözde görevlerden bir şey eksilmedi. İşin en acı kısmı ise bu görevleri kadınların da kanıksamış olması. Üstelik yapmayan kadınları da kınıyorlar. "Doğumdan hemen sonra işe başladın, ben asla yavrumu bırakamazdım, bakıcıya güvenemezdim”, “Kocana bakımlı olmazsan tabii aldatır seni”, "Erkeğin kalbine giden yol midesinden geçer şekerim, ilgileneceksin” gibi kadının kadına uyguladığı şiddeti sürekli duyuyoruz.
Annelik daha hassas bir noktada
Ekstrem bir durum olmadıkça herkes çocuğunu sever ve iyi olmasını ister. Basmakalıp anneliklerden kurtulmamız gerek. Emzirme konusu ise herkesin birbiri üzerinde üstünlük kurduğu bir alan. "İki sene emziren anne mükemmel annedir, emzirmeyen anne ise kötü annedir" diye bir anlayış var. Sütü gelmediyse de anne suçlanıp yeterince çabalamadığı düşünülüyor. Emzirme olayını bitirirken ağlamak nedir yahu? Aç mı bırakıyorsunuz çocuğu, yoksa annelik şovu mu yapıyorsunuz?
Bebeğini bırakıp bir yerlere kaçma isteği yaşayan anne de kınanır, sonuçta baba gidebilir fakat bebek annenindir! Tüm bunlar toplumsal ideaların bir dayatması. Uçaklarda bile oksijen maskesini "Önce siz, sonra çocuğunuza takın" deniyor. Nefes almayan, mutlu olmayan bir anne çocuğuna nefes aldıramaz.
Sakin olun, her ne yapıyorsanız yapın siz iyi bir annesiniz. Toplumun dayatmalarından arının. Bu çocuk sadece annenin değil. Bebeğinizle mutlu bir yaşam paylaşmaya çalışın, buna ihtiyacınız olacak.
