Giriş
Bu korkunun kökenleri, çocukların bağlanma teorisine dayanır. Küçük çocuklar, ebeveynleriyle olan güçlü duygusal bağlarını sürdürmek isterler. Ebeveynleriyle güvende hissettiklerinden, onların yokluğunda kaygı duymaları oldukça doğaldır. Bu durum, çocukların ruhsal gelişimlerinde önemli bir aşama olup zamanla azalır.
Çocuğunuzun yanında olduğunuzu hissettirmek, onu rahatlatmanın en etkili yollarından biridir. Ayrılma anlarında, kısa ve net bir veda yapmak, çocuğun kendini daha güvende hissetmesine yardımcı olur. Uzun veda süreçleri ve belirsizlikler, çocuğun endişesini artırabilir.
Onlara nerede olduğunuzu, ne zaman döneceğinizi anlatmak, belirsizliği ortadan kaldırır. Özellikle okul öncesi dönemdeki çocuklar, zaman kavramını tam anlamlandıramadıkları için, ne kadar süre ayrı kalacaklarını bilmek isteyebilirler. Bu nedenle, “ben işteyim ama öğle yemeğinde döneceğim” gibi basit açıklamalar, onlara rahatlık verebilir.
Bir diğer çözüm yolu ise, çocukları küçük ayrılma deneyimleriyle alıştırmaktır. Öncelikle kısa süreli ayrılmalar yaparak, çocuğunuzun yalnız kalma deneyimini yaşamasını sağlayabilirsiniz. Bu süreçte, çocuğunuzun tepkilerini gözlemleyin ve her ayrılış sonrası ona dönmenin mutluluğunu yaşatın. Bu tür alıştırmalar, zamanla ayrılma korkusunu azaltacak ve çocuğunuzun bağımsızlık duygusunu geliştirecektir.
Çocukların korkularıyla başa çıkmalarına yardımcı olmanın bir diğer yolu ise, oyun ve sanat gibi yaratıcı etkinliklerdir. Oyun sırasında çocuklar, hissettikleri korkuları ifade etme fırsatı bulurlar. Bu tür etkinlikler, duygusal boşalım sağlar ve korkularıyla yüzleşmelerine yardımcı olur. Ebeveynler olarak onlara duygu ve düşüncelerini ifade etme fırsatı sunmak, bağlarınızı güçlendirecektir.
