Kazanç mı, kayıp mı?

Şu kuzey futboluna oldum olası kıl olurum. Her zaman buz gibi bir hava, ağızlarından burunlarından buhar çıkan kırmızı burunlu topçular, rakibin hiçbir zaman bitmeyen koşuları, seyir zevkinden uzak, sadece fizik güce dayalı bir futbol. Onlarla oynadığımız her maçta mutlaka bir iki sakat veriyoruz. Sahada ‘Kalan sağlar bizimdir’ tayfası. Kenarda; geldiğinden bugüne bir türlü bu takıma aidiyet duygusu hissetmeyen Ziyech. Gitmeyi düşünen bir Nelsson ve istikrar yakalamakta zorlanan diğer sevgili kardeşlerimiz. Şu defans arkasına atılan toplara bir çözüm bulmak lazım. Yan ortalarda adam paylaşımına da. Yenik durumun üstüne bir de Sanchez’in sakatlığı. Hadii.. Buyur buradan yak! Sanchez’in yerine giren Demirbay kenarda oturmaktan feci sıkılmış belli. Basın toplantısında da söylediği gibi; girmesiyle takıma enerji getirdi. Jelert’e asisti çok kral hareketti.

Torreira ve Sara’nın haklı yorgunlukları maç boyu çok belli oldu. Batshuayi ilk 11 oynamayı yadırgıyor sanki. Ne güzel almışsın formayı, oyna işte abi. İkinci yarı Galatasaray’dan kontrollü bir oyun bekliyordum ama öyle olmadı. Cesurca rakibin üstüne gitti. Yunus’la son maçın dejavusunu (daha önce gerçekleşmiş olay) yaşadık. Yunus’un şutu ve kalecinin hatası ile gelen gol. Sonra çok baskı yedik. Uzatmalarda top ikinci kez direğe çarpıp içeri girdi. Defansın en iyisinin sakatlığı sonrası yerine defans değil de orta saha oyuncusu alma cesaretini gösteren Okan Buruk, son dakikalarda ne düşündü de, hiç gereği yokken Jelert-Ziyech değişikliği yaptı. Zaten olmayan Ziyech’in gelemediği taraftan golü yedik. Galatasaray’ın Avrupa yürüyüşü devam ediyor ama dün bir puan mı kazandık yoksa iki puan mı verdik tartışılır.