Giriş
Bugünkü yazım, vicdan yoksunu bir kesime hitaben kaleme alınmıştır. 23 Ocak tarihli gazetemizi okuyanlar birbirini tamamlayan iki haberle karşılaştılar. Birincisi, köpek Boncuk’un haberiydi. Boncuğun sahibi Cemal Şentürk’ün ambulans ile hastaneye gitmesi gerekiyordu. Boncuk da ambulansın peşinden onu takip etti ve hastaneye kadar gitti. Cemal Şentürk hastaneye yatırıldı, Boncuk hastaneyi terk etmedi. Cemal Şentürk tam 6 gün sonra hastaneden çıktı. Kapıda Boncuk onu bekliyordu ve çıkışta sahibini gören boncuğun sevincini gazete haberinde okuduk, televizyonda da izledik. Taklalar atıyor, sevinçten havalara uçuyordu. Bu durum uluslararası gazetelere de haber oldu.
***
Aynı gün ikinci haber yine gazetemizdeydi. Bursa’da bebek Efe 3 ay önce dünyaya geldi. Evdeki Aslan köpek, bebeği neredeyse sahiplendi. Zaman zaman gidip yüzünü yalıyor, yanına yabancıları yaklaştırmıyor. Bebek ağladığında koşup anne ve babasına haber veriyor. Aslan’ı görseniz öyle küçücük bir köpek değil, kocaman bir Golden ve kocaman bir yürek.
Bir de Japonya’dan bir örnek vereyim. Yıllar önceydi; köpek, her akşam aynı saatte işinden dönen sahibini tren istasyonunda karşılar, eve birlikte dönerlerdi. Birgün sahibi öldü. O köpek tam 6 yıl, o tren istasyonundan ayrılmadı ve sahibini bekledi. 6 yılın sonunda orada can verdi ve o köpeğin o noktaya heykeli dikildi.
***
Bunları anlatmamın nedeni; kediyi köpeği zevk için öldüren, işkence yapan vicdansızlara hitap etmek. O vicdansızlar, herkes yanlış yapar, bu hayvanlar da ara sıra yanlış yapıp sizleri de seviyor ama siz anlamıyorsunuz. Onlar kadar hassas değilsiniz. ‘Saldırgan’ diye adı çıkmış köpekleri sahipleri özel olarak saldırgan yetiştiriyor.
Onları silah gibi kullanıyor, yoksa o canlılar bizleri seviyor. Nereden mi anladım? Çünki yıllardır sayısız hayvan baktım, besledim, hepsini tanıdım. Şimdi son sözüm de siyasilere; artık hayvanlara karşı suç işlenmesini önleyecek yasaları çıkartmak için neyi bekliyoruz?
