Davanın adı öğrenciler yaşları 19!

On altı ay sonra ilk duruşma: Hava Harp Okulu öğrencileri, iddianamesi 4 ay önce biten duruşmaları için büyük salonun boşalmasını bekledi! Tutuklulukları belki dört ay önce sona erebilirdi?

İlk duruşma için 118 sanık, 108 müşteki belirlenmiş. Her sanık için en az iki kişi geliyor. Sanık aileleri sabah karanlığı çıkmış yola, gözlerinde korku, heyecan, tedirginlik, özlem.

Onlar 16 ay önce sadece öğrenci ailesiydi.

Kapıda hangi dava diye soranlara “Öğrenciler” diyorlar.

Yalova’da yaz kampındaki öğrenciler, yatma saati geldiğinde çadırlarına çekilirken, otobüslere bindirilip hain darbe teşebbüsünün içine atılıyor, kor gibi yanıyorlar!

Kendilerini Sultanbeyli’de bulduklarında ne olduklarını hala anlamamışlar.

Mert Dikmen’in savunmasından: “Sultanbeyli’ye geldik. Otobüsün etrafını saranlar bizi indirdi, beraber İstiklal Marşı okuduk. Sonra tekrar otobüse bindik. Sabah polisler gelip bizi götürdü. 4 gün nezarette kaldık. Tutuklandık. 15 aydır tutukluyum. Hiç bir örgüte üye değilim. Aleyhimde hiç bir delil yok. Tahliyemi ve beraatimi istiyorum.”

Avukat soruyor: “Cumhurbaşkanın açıklamalarından haberiniz olmadı mı?” Yanıt: “Kampta hiç bir iletişim hakkımız yoktur. Otobüste de üstümüzde saat ve elektronik araç yoktu.”

Avukatlar ve hatta savcı bile askeri kuralları öğrenmeli bu davalar için. “Nasıl içtima yaptınız?” “Yüzbaşı emir verince niye itaat ettin?” gibi sorular abes.

“Ben 19 yaşında birinci sınıf öğrencisiyim. Bu okula girerken komutanlarıma itaat edeceğime ant içtim, hangi emri sorgulayacağım?” dediğinde mahçup olmamak için.

Onlar daha çocuk

Davanın birinci günü olduğu için öğleye kadar öğrencilere tek tek yoklama yapıldı. Hepsi yaşlarını söyledi, 19-20- 21. Hepsi bekar, hepsi lise mezunu ve sabıka kaydı yok! Üç de kız öğrenci var.

Mahkeme salonu, ben Balyoz duruşmalarını izlerken yapılıyordu.

Bugünleri düşünmüşler, çok sanıklı duruşmalara hazır!

Mahkeme heyetinin sağında müşteki, solunda sanık avukatları. Sanık avukatlarının yanında sanık yakınları, kadınlar ve erkekler haremlik selamlık oturtuluyor. İçeri girerken telaşları acıklı. Önlerde otururlarsa çocuklarını görebilecekler.

Annelerin hemen hepsi örtülü. Kız kardeşler daha açık. Babalar ve arkadaşlar, hüzünlerini saklayamıyor. Müşteki sıralarında on kadar ev hanımı. Erkekler sert ifadeli. Açık beyanda hemen hepsinin polis olduğunu anlıyoruz.

Soruyorum, “Gazilerimiz” diyorlar. İkisi dışında sapasağlamlar. Öğrencilere hakaret ve küfür ediyorlar. Mahkeme Başkanı uyarıyor sonunda.

Aile Bakanlığı hizmeti

Kırmızı yelekli Aile Bakanlığı görevlileri müştekilerin yanında. Her 15 Temmuz duruşmasında olduğu gibi AKP’li bir milletvekili izlemede.

Basına sadece 12 kişilik yer ayrılmış. O bile çok, duruşmayı maalesef tek başıma izliyorum. Yazımı yetiştirmek için bitmeden ayrılmak zorunda kaldığımdan sadece iki savunmayı dinliyebiliyorum. “Kampta kalan arkadaşlarım şimdi üniversitede. Ben okulumdan atıldım. Hayallerim yıkıldı. 15 aydır tutukluyum. 19 yaşımda savunma yazıyorum. Hiç bir şekilde suç işlemedim.” diyen Metehan’ın hıçkırığı boğazında düğümleniyor.

Savunmalarda anlattıklarından anladığım, iki rütbeli, çocukları otobüse bindirip güvenlik gerekçesiyle Harp Okulu’na götüreceğiz diye ellerine 40 mermi veriyor. Sonra kabus başlıyor. Silahlar, çatışmaların ortasına kalıyor, korkuyor, saklanıyor, linç tehlikesi atlatıyor, bekliyorlar.

Sonrası gözaltı ve 16 ay tutukluluk. Sapla samanın ayrılması için Sultanbeyli ve Orhanlı olayının iki ayrı davada görülmesi ve önceliğin öğrencilere verilmesi gerek. Avukat talepleri bu yöndeydi. Mahkeme Heyeti en azından gerekçesiz müştekilik taleplerini reddetti ve savunmaya öğrencilerden başladı. Dava devam edecek.