Giriş
Türk milleti demokrasiyi seviyor, sahip çıkıyor. Kendi usulünce! Seçim olunca ciddiye alıyor. Sandığa gidiyor. Oyunu verip kulağının üstüne yatmıyor. Kazanmak için ne lazımsa yapıyor. Sevdi mi ölümüne seviyor, adayı iyi yapmış, kötü yapmış diye bakmıyor. Seçimlerde biraz kan da dökülüyor, biraz hırsızlık da yapılıyor, biraz kavga da çıkıyor, kutlamalar erken başlayıp havaya silah da sıkılıyor.
Tabii bunları hazmetmek, kabullenmek de kolay olmuyor. Ben her seçim sonrası ekrana davet edildiğimde, mensup olduğum siyasi görüş her seferinde kaybettiğinden, bunun sosyolojik nedenlerini açıklamaktan bıkmıştım. Türk halkının çoğunluğu muhafazakar, dindar, milliyetçi. Bu topluma kadın aday, Alevi aday, sosyal demokrat aday, fazla okumuş yazmış aday, şehirli aday kabul ettirmek zor. Yabancılıyor.
Bu tür adayları kıyılar, büyük şehirler seçiyor. Bu seçimde söz konusu bir tür başkan seçmek olduğu için aday daha da önemliydi. Hayattaki her şeyimize karışacak, karar verecek birini seçeceğiz sonuç olarak, babamızdan beter. Her zaman olduğu gibi tuttuğum tarafı açık yüreklilikle destekledim. Kendini tanıtma ve propaganda yapma süresi çok az olmasına rağmen İnce’nin şansı olabileceğine de belki inanmak istediğim için inandım!
Çünkü eğitimde, adalette, çevre konularında, demokratik hak ve özgürlüklerdeki talep ve beklentilerim, mevcut iktidarın verdiklerinden farklıydı.
Erdoğan’ın 16 yıllık siyasi birikiminin yarattığı bağımlı kitleyi elbette biliyorum, ama kabul edin ki ne kampanya performansı ne de kıraathane gibi vaatleri rakibinden iyi değildi. Devletin imkanlarına rağmen mitingleri tenha, reytingleri düşüktü. Ne bunların ne yaşanan ekonomik sıkıntıların hiç önemi yokmuş!
Zaten Maltepe’de de 3-4 milyon değil, 500 kişiymişiz, hayal görmüşüz! İzmir, Ankara, İstanbul, Antalya, Mersin, Eskişehir mitinglerine gelenler hayal etmiş. İnce’nin aldığı 15 milyon oy, elbette küçümsenecek bir oy değil. Seçim gecesi bizi ekranların karşısında öksüz bırakmış ve bir WhatsApp mesajıyla terk edilmiş sevgili gibi hissettirmiş olsa da gösterdiği çaba için kutlamak lazım. Bundan sonrası için önünde uzun ince bir yol var. Ne yapabileceğini zaman gösterecek.
MHP SÜRPRİZİ
Devlet Bahçeli’yi ve MHP’yi de anlamaya imkan yok. Öldü bitti sandığınız anda küllerinden doğuyor. Kampanya bile yapmadı, aday bile olmadı, iktidara bile talip değildi ama hâlâ var, hâlâ yaşıyor, hâlâ ciddi bir oy alıyor, hâlâ kilit parti oluyor, aritmetiği bozuyor! Sihri nedir? Erdoğan’ı rejimi değiştirmeye, erken seçime ikna etti. Af ve bedelli askerlik ısrarını sürdürüyor. Karanlıklar Lordu, esrarını koruyor!
HDP'YE ÖDÜNÇ OY
CHP’li seçmen, Kızılay gibi diyordu bir yorumcu. Oylarını ihtiyacı olanlara cömertçe dağıtıyor. Bu kez de HDP’yi ve İYİ Parti’yi çıkardı kuyudan! Milletvekillerini İYİ Parti’ye veren, bundan önce de HDP ve hatta MHP’yi baraj altı kalmaktan kurtaran hep CHP seçmeni. Sonra bir bakıyorsunuz ki kendi partisine fazla bir şey kalmamış. Bu sefer olduğu gibi. Ama HDP’li seçmen de keşke seçilemeyecek Demirtaş yerine İnce’ye verseydi? Şaka değil, HDP 67 milletvekiliyle mecliste tekrar üçüncü parti oldu! Keşke özgürlük savaşçısı kabul edilen Veli Saçılık da seçilebilse ve her gün polis dayağı yemekten kurtulabilseydi.
İYİ BİR BİLİŞİMCİ!
Bundan sonraki seçim sonuçları için İnce’ye öneri: Seçimler artık sandığın üzerine oturup, YSK’nın önünde bekleyerek kazanılmıyor, bir kez daha gördük. İktidar, seçim sandıklarını taşımadan tutun da seçim bölgelerinin belirlenmesine ve muhtemelen belli bir simülasyona kadar her tür siyasi çalışmasını bilgisayar programlarıyla yapıyor. Artık kazanmak ve şarkı söylemek istiyorsak, teknoloji!
