Metaforik bir çalışma

Malum, Dolunay yaklaşıyor.

Bu, yaratım gücü çok yüksek olan bir dolunay.

Astrolog gözüyle bakınca, danışanlarımın çoğunun neden böyle gergin ve karışık olduğunu anlamak zor değil aslında.

Gökyüzündeki Neptün odaklı şenlik hepimizi hayallere sürüklese de, Başak stelyumu ve Oğlak'taki Satürn ve Pluto desteği ile hayallerimizi gerçek kılmak çok mümkün.

Şimdi "Nasıl hayaller kuralım da gerçek olsun?" diyebilirsiniz.

Bugün sizlerle terapilerimde çok kullandığım bir metaforik çalışmayı paylaşmak istedim.

Bunun için tek ihtiyacınız olan şey, sakin bir mekanda hafif bir rahatlama halinde olup imgeleme yapmak.

Anne ve babanızı imgeleyin

Öncelikle 'dünya anne'yi imgeleyin. Bize ev sahipliği yapan cömert dünya annemizi... Uzay boşluğunda dönen en güzel haliyle...

Burada hepimizin bir bahçesi var. Siz de kendi bahçenizin tam ortasına inmek üzeresiniz.

İndiğiniz anda bahçenizi tanımlayın. Nasıl bir bahçeniz var acaba? Dar mı, geniş mi, yeşil mi, solgun mu, sınırları var mı yoksa uçsuz bucaksız mı?

'Dünya anne' yavaş yavaş belirginleştiğinde bir kapı ya da giriş arayın.

Şimdi o kapıdan sizi görmeye gelenler olacak.

Önce kimin geldiğini ve onu görünce ne hissettiğinizi tanımlayın. Sonrasında bahçenizin girişine anne ve babanızın geldiğini düşünün. Hayatta olup olmamaları önemli değil. Hatırladığınız haliyle..

Onları görünce ne hissettiniz? Sevgi? Şefkat? Özlem? Öfke? Bırakın tüm duygular yüzeye çıksın.

Diyelim ki anne ya da babanıza öfke, kırgınlık veya küslük duyduğunuzu fark ettiniz. Şimdi düşünün: Bu duyguyu hissettiğiniz ilk anda kaç yaşındaydınız? O yaştaki halinizi çağırıp neye ihtiyacı olduğunu sorun. Ağlıyorsa veya desteğe ihtiyacı varsa sarılıp, "Her şey yolunda. Artık rahat ol. Seni seviyorum" deyin. Bu esnada o ebeveyniniz de sizi izliyor olsun.

Küçük yaşınızın acı çektiğini görünce ne yaptı ve nasıl hissetti?

Onunla bağ ve anlayış geliştirmeniz mümkün mü?

Size ve bahçenize katmak istediği bir şey var mı?

Yapmak istediği şeye izin veriyor musunuz?

Bunlar sizde yoğun bir duygu yaratıyorsa, o duyguyu bedeninizin neresinde hissediyorsunuz?

O duyguyu masifleştirip bir şeye dönüştürseniz, rengi, şekli ve dokusu neye benzerdi?

O orada durdukça ne yaratıyor?

En önemlisi; hala ona ihtiyacınız var mı? Yani o duygunun yarattığı enerji formuna ihtiyaç duyuyor musunuz?

İhtiyaç yoksa; onu bahçenin dışına atabilir ve çıktığı yeri beyaz bir ışık duşuyla yıkayabilirsiniz.

Burası sizin bahçeniz ve sahibi sizsiniz!

Bazı durumlarda ebeveynlerle karşılamak acı verici olabilir ama çok farklı destekler de hissedebilirsiniz.

Önemli olan onlardan istemeye hakkınız olduğunu bilmek ve o bağı çocuk halinizle yeniden kabul etmek.

Bazen sevilen ama hayatta olmayan bir atadan da destek alabilirsiniz. Nine veya dede gibi.

Unutmayın: Burası sizin bahçeniz ve sahibi sizsiniz! Girene ve çıkana siz karar verirsiniz.

Son olarak, bahçenizin toprağına bir ağaç gibi köklenin ve güneş ışığının o kökleri beslediğini düşünün. Dünya anneyle yeniden bağlantı kurduğunuzu hissedin.

Kabul edin. Kendinize de teşekkür edin.

İmgeleme bittiğinde, bahçenizin neyi temsil ettiğini biliyor olacaksınız.

Devamını bir sonraki yazımda paylaşacağım.

Deneyimlerinizi ayda.ersan@gmail.com adresim ile paylaşabilirsiniz.

Herkese tek tek yanıt veremesem de, tamamlayıcı bir devam yazısı yazmaya yardımcı olacaktır.

Sevgi ve şükranla...