Bayram geliyor

Şaşıranlarınız da olacaktır ama bayramlar seyranlar aile içi çatışmaların çok sık yaşandığı zamanlar. Enteresan bir şekilde olur olmaz pek çok konudan anlaşmazlıklar doğuyor ve kırgınlıklara, küskünlüklere dönüşüyor. Bilmem siz de benzer şeyler yaşadınız mı?

NEDEN HER BAYRAMDA ÖNCE EŞİMİN AİLESİNİ ZİYARET EDİYORUZ?

SORU: Hocam ben 18 yıllık evliyim. 18 yıldır her bayramda tadımız kaçık olur. Çünkü mutlaka önce eşimin ailesi ziyaret edilir. İlktir sondur önemli değil. Neticede benim aileme de gidiyoruz tabii ki. Ama neden kavga etmek pahasına öncelik eşimin ailesinde oluyor, asla kabullenemiyorum. Aileler arasında bir sorun da yok. 18 yıldır düzenli olarak aynı şeye kırılıyorum. Haksız mıyım?

CEVAP: Biz kültürümüz gereği ve elbette şahsen de istiyorsak birbirimizin anne babasına ‘anne baba’ diye hitap ederiz. Böyle bir iklimde tabii ki bu anne babaların biri diğerinden özel ya da önemli değil. Eşit derecede hak ediyorlar sevgiyi, saygıyı. Açıkçası bu tür inatları ben de asla anlamıyorum. Hatta sorun çıkan hallerde sıraya koyulması gerektiğini düşünüyorum. İlk gidilecek aileye lokasyona göre karar verilebilir mesela, bunu anlarım. Ya da nerede daha uzun vakit geçiriliyorsa sona da bırakılabilir. Ama ‘hayır önce benim ailem’ deyip yıllarca diretmek çocukluk resmen. Eşiniz ailesinden bu konuda bir baskı görüyorsa (sözle ya da tavırla) ailenin yaptığı şey de yanlış. Aslında ben bu konuda cesaret gösteremeyen bizlere anne babaların yardımcı olmasını da öneriyorum zaman zaman. Eşinizin anne babası keşke ‘bizden önce kayınvalidenleri görün’ diyebilse oğullarına. Belki o da bunun kötü bir şey ya da dünyanın sonu olmadığını anlar. Ha diyelim olmadı; canınızı sıkmayın, aileniz saygı gördüğü sürece birinci sıraymış, ikinci sıraymış önemi yok. Ama ben de bu sembolik taht yarışlarını hoş bulmuyorum. Dolayısıyla eşinizin okumasını isterdim.

AİLELERİMİZE YARDIM ETTİĞİMİZ İÇİN KAYINBİRADERİM TATSIZLIK ÇIKARIYOR

SORU: Hocam biz her bayramda iki ailemizin de bayramlık alışverişini yaparız, dolaplarını doldururuz ve nakdi yardım da yaparız. Ancak eşimin erkek kardeşi bunu yapmadığı için (maddi durumu daha ortalama diyebilirim) karşı çıkıyor ve yapmamızı engellemeye çalışıyor. Bekarken sorun etmiyordu, evlendi ve eşinin de etkisiyle onları ezmeye çalıştığımız yönünde şeyler söylüyor, tatsızlık çıkarıyor. Ne yapacağımızı şaşırdık. Geçen bayram bizimle bayramlaşmadılar bile. Büyükleri olarak nasıl davranmalıyız? Çünkü haklıyken özür dileyen, adım atan tarafta olmak istemediğim için eşimle de tartışıyorum.

CEVAP: Öncelikle rutininize sadık kalmanızı öneririm. Elbette ekonomik gücümüz olduğu takdirde yakınlarımıza destek olmalıyız. Yaşam koşulları ortada. Bu konuda siz eşler olarak uzlaştığınız sürece ve aileler razı oldukça kim ne karışır... Erkek kardeşin tutumunun kendince bir gerekçesi varsa açık açık konuşabilirsiniz. Özür dilemek değil de sorun etmelerinin gerçek nedenini anlamak üzere iletişim kurmak diyelim buna. Özür dilenecek bir şey yok zaten. Kimin koşulları daha uygunsa o yardım eder, koşulları uygun olmayan da manevi olarak destek olur. Bunlar büyütülecek şeyler değil ve olmamalı. İletişim çabanıza rağmen görüşmek istemezlerse de kendi hallerine bırakın derim. Yetişkin insanlar olarak ortadaki yanlışı er geç fark edeceklerdir. Ha ayrıca ufak bir hatırlatma; yardımlarınızdan dolayı onlara kendilerini eksik, yetersiz hissettirecek bir davranışınız oldu mu onu da şöyle bir gözden geçirebilirsiniz. Bazen istemeden de yapabiliyoruz çünkü. Hepimiz insanız. İyi bayramlar dilerim şimdiden.