Güçlü ve sıradan

Ben güçlü bir kadınım. Hiç ağlamadığım, kimsenin yardımına ihtiyaç duymadığım, her şeyi bir başıma halledebildiğim, bütün duygularımı yönetip bastırabildiğim için değil; kendim olma iradesini gösterebildiğim için güçlüyüm.

Hepimizin kırılma noktaları var. Güçsüz hissettiğimiz ve zaten güçsüz olduğumuz anlar. Hatta öyle olmak istediğimiz anlar. Neden olmasın? Güçlü olmak zorunda mıyız? Her şeyle baş etmek, vakur durmak, yangınımızı içimize atmak mecburiyetimiz nerede yazıyor? İnsanı önce mecbur bırakıyor, sonra da güçlü olduğu için takdir ediyorlar. Takdir değil, özgürlük istiyoruz. Haklı ya da güçlü değil, mutlu olmak istiyoruz. Dilediğimizce güçlü olmak istiyoruz. Sınırları başkalarının çizdiği bir gücün, önce bizim böğrümüze bir öküz gibi oturduğu aşikar.

KUSURLARIMDAN UTANMIYOR ZAYIFLIKLARIMDAN VURULMAYI KABUL ETMİYORUM

Ben güçlü bir kadınım. Hiç ağlamadığım, kimsenin yardımına ihtiyaç duymadığım, her şeyi bir başıma halledebildiğim, bütün duygularımı yönetip bastırabildiğim için değil; kendim olma iradesini gösterebildiğim için güçlüyüm. Kusurlarımdan utanmam gerekmediğini bildiğim ve zayıf yanlarımdan vurulmayı kabul etmediğim için güçlüyüm. Yardım isteyebildiğim, haksızlığa uğradığımda hesap sorabildiğim, tembellik etme lüksümü de savunabildiğim, kararlarımın doğruluğunu tescile yollamadığım için güçlüyüm. Güçsüz olduğumda güçsüz de kalabildiğim ve dilersem yeniden doğrulabildiğim, doğrulamadığımda gereğini yapabildiğim için güçlüyüm.

FARKLARIMIZI KUCAKLAYABİLDİĞİM KADAR ÖZGÜRÜM

Bana güç veren şeyler arasında; sevdiklerim, ailem, işim, ekonomik özgürlüğüm, sevenlerim yok mu; var. Ama ben her şeyden önce, bütün mecburiyetlerden azade, yaşamın güzelliğini idrak edebildiğim ve bu şansa sahip olmayanları da anladığım için güçlüyüm. Her şeyin benim elimde olmadığını ne kadar biliyorsam o kadar güçlüyüm işte. ‘İnanırsan yaparsın’a hapsolmuş yargıları derinliksiz bulduğum için güçlüyüm. İnanıp yapanlar kadar ne yaparsa yapsın olduramayanlar olabileceğini bildiğim ve kimseyi yargılamadığım için güçlüyüm. Yargılanmayı da kabul etmediğim için. Başkalarının yargılarından, yergilerinden etkilenme halim için kendimi suçlamadığım ve insan olduğumu unutmadığım için güçlüyüm. Ve tüm bunlar için güçsüzüm aynı zamanda. Gücüm zaafıma dönüşebileceği için. Kantarın topuzuna asla tam olarak itimat edilemeyeceği ve hayatta her şey bizim için olduğundan mesela. Milyonlarca insan, milyonlarca DNA...

Farklarımızı kucaklayabildiğim kadar özgürüm bu dünyada. Özgürleştikçe ben benim; gücümle, güçsüzlüğümle. Güçlü olmaya değil gerçek olmaya ant içmiş bir Gökçen’im. Gerçekte duyguların, hallerin hepsine yer var. İnsanın her duyguya, her hale hakkı var. Unutmamak için yazıyorum buraya. Belki siz de düşünüverirsiniz üstüne. Bir bayram sabahı...

Çaydanlıkta fokurdarken çayın suyu, belki düşünürsünüz böyle şeyleri siz de. Çünkü bayramların da sıradan olmaya hakkı var.