Hava nasıl oralarda?

Beni okuyan, takip edenlerin önemli bir kısmının hava durumu sunucusu Hülya Uğur’u hatırladığını varsayıyorum. “Havalar nasıl olursa olsun sizin havanız yerinde olsun” derdi. Bence çok anlamlı ve güzel bir temenni. Ve belki de nasihat. Ne derseniz yakışıyor. Altay kar fırtınası ülkeye giriş yaptı ve bazı illeri oldukça kuvvetli biçimde etkileyeceği açıklandı. İstanbullular teyakkuza geçti, neredeyse 20 milyon insanın yaşadığı bir şehir için elbette bazı zorluklar söz konusu olacak ama karı da hevesle bekliyoruz, yalan yok. Bizim güzel Ankara’mız zaten beyaza bürünmeye dünden hazır. İstanbullular kadar özlemek zorunda kalmıyoruz. Erzurum karşısında boynumuz kıldan ince tabii, haddimizi bilir, yorum yapmayız. E bugün bu köşeyi hava durumuna mı ayırdım dersiniz? Hayır. Bize ayırdım, kalplerimize, vicdanlarımıza. Elbette her zaman ama özellikle de havalar kötü olduğunda, kendimizden başka canları, canlıları da düşünmemiz yükümlülüğünden.

UMUDU BÜYÜTMEK İÇİN NELER YAPMADIK Kİ?

Güzel ülkemizde dört mevsimi yaşıyoruz, çok şanslıyız. Bilimsel olarak da bu böyle. İnsanın bedeninin de ruhunun da güneşe ihtiyacı var ve biz güneşe sadece yazın değil her mevsimde doyuyoruz. Kısıtlı vakitlerde, sert geçirdiğimiz mevsimlerde, yazın kurak günlerinde, kışın soğuk ve yağışlı günlerinde ‘yardımlaşmak’ ve birbirimizin yaşam hakkını korumak için elbet bir şeyler yapacağız, yapıyoruz. Öyle değil mi? Pandemi döneminde evinden çıkması mümkün olmayan ya da sakıncalı olan yaşlılarımızın, bebeklilerimizin yerine alışveriş yapardık. Pişirir, düşünür, birbirimize götürürdük. Ekonomik buhranlarda askıda fatura, nakdi yardım ve balkonlarda şarkı söyleyerek neşeyi büyütmek, umudu büyütmek dahil neler yapmadık ki? Yine yaparız, her zaman yaparız. Bize inanıyorum.

YALNIZ YAŞAYAN YAŞLILARIMIZI VE SOKAKTAKİ CANLARI UNUTMAYALIM

Kışın bu çetin günlerinde yalnız yaşamakta olan yaşlı akraba ve komşularımızdan haberimiz oluyor, değil mi? “Bir eksikleri var mı?” diye soruyor, onları tamamlamaya elden geldiğince gayret ediyoruz değil mi? Bu bazen bir kilo mandalina olur, bazen bir tas çorba, bazen içten bir sohbet. Sadece insanlar değil elbet; sokaktaki canlarımız için de kapılarımızın önüne, sokakların muhtelif yerlerine su ve mama koyuyoruz diye umuyorum. Yazın çok sıcaklarda, kışın çok soğuklarda böyle ufak adımlar büyük farklar yaratıyor, artık herkes biliyor. Bilmezden gelmiyoruz, değil mi?

YAŞAM HAKKINI SAVUNACAĞIZ

Gündemde yer alan, içimi kaldıran, canımı acıtan, insanlığımızı sorgulatan haberleri unutmuş değilim, görmüyor değilim, hayır. Ama hâlâ ve daima onlardan fazla olduğumuzu düşünüyorum. Akıl ve vicdan sahibi insanlar olarak elbette biz daha kalabalığız ve büyüteceğiz kalabalığımızı. Mahallemizde şiddet gören birine sırtımızı dönmeyeceğiz, kulaklarımızı kapatmayacağız, kötü koşullarda yaşayan biri için yardım sağlayamasak da ilgili mercileri harekete geçirmek için uğraşacağız. Bir kedinin, bir köpeğin yaşam hakkını sonsuza dek savunacağız. İnsanın yaşam hakkını, onurlu yaşamını vazgeçilmez sayacağız her zaman. Yardımlaşacağız. Dayanışacağız. Burada bir kavgadan değil, insanlığın en sakin, en huzurlu halinden ve ona hizmetten bahsediyorum. İyiliği büyütmekten bahsediyorum. Herkesin yemesinden, içmesinden, barınmasından, ısınmasından ve gülmesinden bahsediyorum, en çok gülmesinden. Buna katkı sunacağız, tüm kalbimle inanıyorum. Havalar nasıl olursa olsun, biz el ele oldukça, biz akıllı, vicdanlı ve ‘insan’ oldukça havamız bir şekilde iyi olacak, inanıyorum.