Giriş
Tam 1 yıl önce bugün bomboş bir sayfanın beyazlığının masumiyetine tutuldum, seni gördüm.
Seni gördüm, ruhumun eksikliklerini buldum, tam o an, ah bir bilsen…
Seni gördüm, toz pembeler ve en sevdiğim su yeşillerine büründü dünya, kusursuz bir tablo gibi, sen öyle karşımda, ben sana, ben sende, ben seninle…
Seni gördüm, karnımda büyüttüğüm kalbime dokundum, paylaştığım hücrelerimin canlı halini gördüm, kusursuz diyebileceğim bir tarihe büründüm.
Seni gördüm, gözlerimde arındırıcı bir yaş, yaşamın tüm kötülüklerini temizleyebilecek, akıttım, arındım.
Seni gördüm, dualarımın yeryüzündeki haline bayıldım, hayallerimde doğurup, karnımda büyüttüğüm duam…
Seni gördüm, gerçek bir ‘Duygu’ oldum, GERÇEKTEN, var oldum…
Seni gördüm, karnımda oluşturduğun boşluk, kalbimi fazlasıyla doldurdu, kalbim taştı, kocaman oldu, kalbim oldun.
Seni gördüm, çok bahsettiğim ‘aşk’ın en güzel parçasından tattım, zamanın ‘leyla’sı oldum.
Vakit kış olsa da ben bir 'Yaz'ın 'Gölge'sinde tam da bugün. Seni gördüm. Güneşim oldun.
Ruhum bölünmüş ikiye, benden kalan, benden gelen, benim parçam, 9 aylık beden yoldaşım, tam bir yıldır en iyi arkadaşım, tamamlayıcım, zamanlayıcım, sebebim, kızım…
Seni gördüm,
Anne oldum.
Bana bu güzel hisleri yaşattığın için teşekkür ederim sana.
Bu kusursuzluğu bu dünyada hiçbir şey veremezdi bana, anladım.
Masumiyetin, huzurum oldu, sen doğdun, ben oldum.
İyi ki doğdun güzel kızım Gölge Yaz, iyi ki doğurdum…
