Semih ve sonrası

Dar alanda solu ile rakibini boşalttıktan sonra sağı ile gerilmeden vuruyor. Kalçadan çıkan mermi gibi şut fileleri sarsıyor. Semih her maç, her saniye, her dakika kendini geliştiren bir düzenin içinde. Çoğu hücumcu o mesafeden bırakın gol atmayı, o çalımla rakibini bile geçemez.

Ve dikkat ediyorum ki kendine bakışı, antrenmanlardaki ciddiyeti ve sosyal yaşantısındaki durum da Semih’i zirveye çıkartan özellikler. Rashica mesela. O da geldiğinden bu yana mesafe kat eden bir diğer oyuncu. Driplinglerin hemen sonrası yaptığı ortalar da epey etkili olmaya başladı. Bu kazanç. Muçi’nin bir kumaşı var. Zorluyor iyi şeyler yapmak için. En önemli meziyeti şut. Kale menziline girer girmez çakıyor. Tabiii en fena olay sarı kart sınırında olan Gedson’un sorumsuzca kart görüp Galatasaray maçında cezalı duruma düşmesi.

Bu durum kabul edilemez, geçiştirilemez. Kulüp ceza yönetmeliğinin harfiyen uygulanması kaçınılmaz. 23’üncü dakikadan sonra ilk yarı bitene kadar Beşiktaş’ın halini gördünüz. İstanbulspor’u savunayım derken dili dışarda kaldı. İnsanın izlerken bile siniri bozuluyor. Bu durum maç içinde bütünüyle devam etti. Skor güzel. Ama bu kadar mahkum oynamak Beşiktaş’ın arşivinde yok. Santos topu rakibe vererek ne kadar oynar, takım buna nasıl dayanır? Neyse ben bir başağrısı hapı daha alayım müsadenizle.