Yazık ki, ne yazık

Maç Berlin’de olunca tarih bilgisi yüksek olan ‘Berlin Duvarı’nda Montella, 5’li savunmayla çıktı sahaya. Yetmemiş duvarın önüne bir de dörtlü set çekip Mert Günok’un önüne iyice sıvamış. Bu anlayış golü nasıl atacağız bilmecesini getirmişti. Arda, Kenan ve Barış olgun ve kontraatakta hazır kıta idi. İşte bu hazır kıtaya Arda, Hollanda’nın hiç beklemediği bir anda uzak direğe öyle bir kesti ki 3 stoperimiz orada içtimaya katılan bir mangadan farksızdı. Kaan, Abdülkerim ve Samet şaha kalktılar. 3 dev adamdan Samet olanı, “Ey UEFA Merih yoksa ben varım” diye yaradana sığınıp çaktı kafayı. 85 milyonun çıldırdığı andı. Yazılmaz, yaşanır. Koca olimpiyat stadında koro halinde, “Burası Türkiye, buradan çıkış” tezahüratıyla inledi durdu. O nasıl bir mücadele idi. Krampona kafa atanlar mı, rakibin içinden geçmeye çalışanlar mı, bir Hollanda’lıya 3 oyuncumuzun birden basması mı. Daha neler neler. Türk’ün gururu ile oynamaya kalkanların defterini dürmek için bir haysiyet mücadelesi verdi bizim çocuklar. Arda’nın frikiği direkte patlamasa ikinciyi atacaktık. Olmadı... Bir kafa golü de onlar attı. Altı dakika içinde geriye düştük. İnanılacak gibi değil. Montella yeniden rakibi yakalamak için forvetle donattı takımı. Pozisyonda yakaladık ama Hollanda fırsat vermedi. Hakettiğimiz yarı finali kılpayı kaçırdık. Çok yazık oldu çok.