Cam Güzeli

Güzellik anlayışı her geçen gün değişiyor. Eski güzellik yarışmaları bile hayal oldu. Yıllara dayanan eski alışkanlıklarımız bir bir tarihe karışıyor. Tatsız tuzsuz bir dünya düzeni içine girdik demek istemiyorum, yeni nesil için hiç öyle değil. Bilgisayar ortamında doğan çocukların ellerinde tabletlerle dolaşarak hayatı çözmeye çalışmasının altında, artık bizim için çok gerilerde kalmış duygularımızın bir anlamı da kalmıyor. Aslında hiçbir şey bu kadar basit değil. Siyasi tarihlerin hala her ortamda paylaşıldığını düşünürsek, zaman denen boşlukta her şey kendi değerini ve özelliği koruyor. Eskimeyen bir cümle "Tarih tekerrürden ibarettir’" Sevgili Aşkın Nur Yengi’nin bir şarkısının sözleri geliyor aklıma "sıramı bekliyorum" Zaman tüneli yolculuğunda herkes kendi kuyruğunda..

Bu dünyada herkesin bir zamanı ve sırası vardır. Hepimizi yerimizi bir başkasına vermek zorundayız. Hayat bir enerjidir ve evren hiçbir alanı boş bırakmaz. Eskilerin hani bir sözü vardır. "Bu dünyanın çilesi bitmez." Daha küçük yaşlarda bu cümlelerle büyüdüğümüz bir nesil olduğumuz için nostaljinin tadını bilenlerdenim. Yaşanmışlık büyük bir hazine. Genç yaşta hayatlarını kaybedenlerin bu dünya ile hiç anısı olmayacak, düşüncesine takılırım.

Hayat dair ne kadar bilmece varsa, tüm bu soruların cevabı hepsi bu yaşamın içinde kalıyor, kayboluyor. Belki bir başka zamanda başka evrenlerde yeniden bir arada olmak ümidinin avuntuları içinde, bilgelik tarafımızı ayakta tutmaya çalışıyoruz.

Çocukluğumuzda birçoğumuzun pencerelerinde vazgeçemediğimiz saksı çiçeği vardı. "Cam Güzeli" Hep pencere kıyısında tutardık. Sanki hayatı o küçücük camın arakasında izler ve yaşam enerjisini dışardaki gözlerin onu hayranlıkla izlemesinden keyif alırdı. Öylesine güzel bir his olsa gerek, temizlik günlerimizde saksımızın yerini değiştirsek adeta küser için için ağlar hemen yaprakları yas bayrakları gibi yarıya inerdi. Anlardık bize küstüğünü ve temizlik biter bitmez yerine koyduğumuzda yeniden canlanırdı. Hayranlarına kavuşmanın heyecanıyla tekrar ışıldamaya başlardı. Bitkilerinde dili vardır, eğer anlayabiliyorsak.

Gelelim günümüzün "Cam güzellerine". Daha geçen sezon tvler de dizi yapıldı; Camdaki Kız...Pamuk prenses ve yedi cüceler masalındaki ayna hikayesini bir çoğumuz hatırlarız. Bildiğimiz bir masal. Kötü kalpli kraliçe aynaya sorar ‘’ Söyle sevgili aynam kim bu yeryüzünde en güzel? ’’ ‘’Tabii ki sizsiniz kraliçem. Sizden daha güzel yok’’ Oysa aynada, kraliçe de bilir ki, dünyada en akıllı en güzel diye bir şey yok.

Karşılıklı aldatmacalar yüzyıllardır var, hem de insanoğluna bile bile ‘’lades’’ dedirtecek kadar acı bir gerçek. Kendimizi hissettiğimiz gibi görmek için paramız varsa koca bir servet, aklımız varsa en güzel kurnazlıkları, gücümüz varsa en büyük kuvvetleri kullanıyoruz. Tek sihirli kısacık cümle için, "SEN ÇOK İYİSİN SEN ÇOK GÜZELSİN"

Aşklarımız, sevdalarımız, entrikalarımız, kıskançlıklarımız, tuhaf hallerimizle aynaya hala ‘’ Kim daha güzel’’ diyen yüzsüzlüğümüz.

Şu akıllı telefonlar "habis ur" gibi beynimizi esir almış durumda. Ben sosyal medya kullanmıyorum diyenleri de biliyoruz. Aplikasyon programlarının en iyi kamera ayarlarıyla

kendilerini yeni baştan yaratma hırsları, tv programlarının güzel ablalarının filitresinden kendilerini tanıyamaz durumları, sokaklarda gözlük ve şapkayla dolaşmaları, aman kimseyi hayal kırıklığına uğratmayayım halleri. Aslında ufak tefek hepimiz yapıyoruz. Son dönemin teknolojik harikasından niye nasibimizi almayalım. Yapmıyoruz desek kocaman bir yalan.. Abartılar bazen son noktaları zorluyor. Gaza bastık gidiyoruz. Fren tutmaz halde. Ağlanacak halimize gülüyor olmamızda ayrı bir trajikomik. Dünya yüzyıllardır tımarhane.. Doğarken bize haber vermiyorlar, kaçar gelmeyiz diye.. Fakat, son yüzyıl dünya oyunu bir harika. İzle izle, doyamayacağımız akıl almaz bir serüven. Acaba gezegenimiz son sezon final mi? yapıyor... Daha fazla delilik düşünemiyorum artık.

İYİ SEYİRLER ARKADAŞLAR.

Dünya bir aynadır ve her insana kendi yüzünün yansımasını geri verir. - William Makepeace Thackeray