Giriş
‘Boğazda yunuslar şov yaptı’, ‘İstanbul boğazında uzun zaman sonra ilk kez yunuslar kıyıya bu kadar yaklaştı’, ‘İstanbul da hava kirliliği azaldı Uludağ görüldü’... Bunlar son zamanların haber değeri taşıyan başlıkları. Uzun yıllardır yaşamadığımız bu olaylar ilginç haberler olarak karşımıza çıktı.
Peki hiç düşündük mü? Uludağ’ın İstanbul’dan görünmesi değil, görünmemesi haber olmalıydı aslında.
Ya da en son ne zaman doğaya verdiğimiz zarar yüzümüze bu kadar çarpmıştı?
Evde kaldığımız dönemde doğaya verdiğimiz zararı biraz azalttık. Bunun gözle görülür farkları da oldu tabii. Ancak eskiden egzozlardan çıkan kara dumanlar biraz gözümüzü kör etmişti, çevremizi göremiyorduk.
Uzun yıllardır hoyrat bir şekilde kullandığımız dünya aslında kendi silahımızla bizi evlere hapsettiğinde biraz düşünme fırsatı yakalamış olmamız gerekiyordu. Hani o koşa koşa yetiştiğimiz yerler, yollar, kalabalıklar vardı ya içinden hep sıyrılmak kendi halimize kalmak istediğimiz. Üzücü bir sebeple de olsa o beklediğimiz günler ile karşılaştık.
Peki kaç kişi kendi kendine kaldığı süreçte o hayalini kurduğu düşünme sorgulama moduna geçti.
Görebildiğim kadar evlerde çok sıkıldık naraları atmaktan düşünmeye fırsat bulamadık maalesef.
Ama bazı şeylerin kıymetini anladık galiba bu süreçte, mesela sağlık. Her telefonu kapattığınızda her ertelediğimiz hayalimizde sağlık olsun dedik önce. Doğanın sağlığının da yerinde olmasını hayal ettik. ‘Aman hastalık bitsin de biz yine buluşuruz, yine gideriz’ dedik.
Evdeyken, yunusların boğazda akıp gitmesinin güzelliğini, İnci kefallerinin muhteşem dansının canlı izlenmesinin keyfini özledik.
Hayat normale döndüğünde en çok özlediğimiz şeyleri yapmak için yollara döküleceğiz ya hani.
Bazı şeylerin değerini kaybetmeden yaşamak için biraz durup düşünelim olur mu?
Yunusların kız kulesi ile dansını yakından her zaman izlemek için hem kendimize hem de doğaya saygı duyup onu olduğu gibi kabul edelim.
