Giriş
Bir şey olmaya çalışmak ile bir şey yapmaya çalışmak arasındaki derin ve önemli ayrımı anlayabilme yetisinin çok küçük yaşlarda büyük darbeler aldığını söyleyebilirim.
Bizi çok seven insanların, bu darbeleri vururken durumun farkında olduğunu sanmıyorum; bilinçli bir eylem değil bu.
"Mühendis ol, doktor ol, öğretmen ol" gibi zehirli iyi niyet çiçekleri ile bezeli telkin görünümlü toplumsal kaynaklı aile dayatmalarının geldiği nokta; çocuk mühendis oluyor fakat hepsi bu kadar. Sadece mühendis!
Zihnin derinliklerinden gelen baskın misyon gerçekleştirilmiş oluyor.
Amaç mühendis olmaktı ve oldum.
Hakeza amaç doktor olmaktı ve oldum.
Muhterem Mustafa Sandal beyefendinin söylemiş olduğu gibi:
Onun arabası var güzel mi güzel / Şoförü de var özel mi özel / Bastımı gaza gider mi gider / Maalesef ruhu yok / Onun için hiç mi hiç şansı yok
Evet, zihninin derinliklerinden gelen baskın misyonu, bir şey olma misyonunu tamamlayan mühendis, doktor beylerin maalesef hiç mi hiç şansı yok.
Doktor oluyor ama mutsuz, avukat oluyor fakat ilerleme kaydedemiyor; çünkü amaca ulaşıldı ve görev tamamlandı.
“Büyüyünce ne olacaksın?”
Mühendis olmaya çalışmak ile çok iyi makineler geliştirmeye çalışmak arasında uçurumlar olduğu gibi, mühendis olmak ile işini çok iyi yapan bir meslek insanı olmak arasında da büyük farklar vardır.
Bu farkları yakından görmek için geçmişte yahut hazır zamanda çalıştığınız iş yerinde hayalen bir gezintiye çıkmanızı öneririm…
İş dünyamız bir şey olmaya çalışan insanlarla dolu.
Bir şey yapmak isteyen insan sayısı diğerlerinin yanında yok denecek kadar az.
Zihin bu yanlış telkinlerin taarruzuna çok küçük yaşta maruz kaldığı için bir şey olma düşüncesi zamanla kök salmaya başlıyor.
Bizim bu konu hakkında geliştirdiğimiz milli bir sorumuz da vardır.
“Büyüyünce ne olacaksın?”
Bu soru çok önemlidir.
Annenin şıkkı başka, babanın şıkkı başkadır çoğu zaman.
Gizli bir yarışın ve verilen cevabın gurur vesilesi olduğu da görülmüştür çoğu zaman.
Toplumsal kalıplar öyle sınırlı ve dardır ki, soru sorulurken şıklar zaten bellidir.
Öğretmen, hemşire, pilot, doktor, avukat, mühendis.
Apollo maceralarının çocukluk dönemime yansıması olsa gerek ki ben "Astronot olacağım" diyordum.
Olduk mu? Olamadık, ayrı konu…
Asıl soru: Ne ile büyüyecek ve nasıl iyi yapacak?
Bu zehirli telkinlerin insanlara, iş yaşamına ve dolaysıyla ülkeye büyük zararı var.
Bir şey olmaya çalışmanın erken başlayıp tez biten motivasyonu yerine iyi bir şey yapmaya çalışmanın sürekli tazelenen ve bitmeyen motivasyonu ile çok daha gerçekçi, faydalı, sürdürülebilir bireysel ve toplumsal kalkınma gerçekleşebilir.
Sokakları çok iyi süpürüp temizleyen bir çöpçünün bireysel ve toplumsal katkısı, hemşire olmaya çalışmış ve motivasyonu orada son bulmuş bir kişinin katkısından çok daha fazladır.
İyi bir şeyler yapmayı istemek ve bunu amaç edinmek ruh ile alakalıyken bir şey olmaya çalışmak etiketler ve egolar ile ilgilidir.
Biz, toplumsal etiketler ile kişisel egoları beslemek yerine toplumsal bilinç ile bireysel büyük ruhları inşa etmeliyiz.
Çocuklarımıza, büyüyünce ne olacaksın değil, kendimize, ne ile büyüyecek ve nasıl iyi yapacak sorusunu sormamız gerekiyor!
