Giriş
Uzun bir aradan sonra hepinize merhaba.
Bu aralar ergenlik döneminin sadece çocuklar için değil, aslında ebeveynler için de bir öğrenme dönemi olduğunu düşünmeye başladım.
Hepimizin bildiği ve öğrendiği gibi, ergenlik döneminde gençler birtakım davranış değişiklikleri yaşıyor. Birey olarak topluma karışmaya çalışırlarken aynı zamanda kendilerini var etmeye, değer görmeye ve kendi kararlarını hayata geçirebilmeye çabalıyorlar.
Ergenlik üzerine okuduğumuz kitaplar da özetle, çocuğunuza nasıl davranmanız gerektiğini, çocukların kendini bulma yolunda olduklarını ve hormonlarının farklı çalışmaya başladığını anlatıyor. Ama kimse anne babanın bu süreçte nasıl bir ruh hali içinde olduğundan, çocukları bireyselleşmeye başladığında neler hissettiğinden ve en önemlisi de bu dönemin aslında ebeveynler için de tıpkı gençler gibi yeni bir dönem olduğundan bahsetmiyor.
Bugüne kadar her zaman eli elimizde ve sorumluluğu tamamen bize ait olan çocuklarımız, artık elimizi bırakıp kanatlanıp uçmak istiyor.
Peki tam da bu durumda korkuları ve öğrenmişlikleri ile yüzleşen ebeveynler neler hissediyor?
Birçoğumuz aslında bu duruma alışmakta ilk başta zorlanabiliyoruz. Yeni bir davranış şekliyle karşılaştığımızda, "Acaba çocuğum kontrolümden çıkıyor mu? Acaba yanlış bir şey yapar mı?" gibi endişeler duymaya başlıyoruz.
Bu endişelerin birçoğu da genelikle haberlerde izlediğimiz, çevremizden duyduğumuz bilinçaltımıza yerleşmiş olumsuzluklardan veya korkulardan kaynaklanıyor. Öncelikle bu negatif düşüncelerden, endişelerden kurtulup, sakince düşünmeye başlayarak çocuğunuzla sağlıklı iletişim kurmak için ilk adımı atmış oluyorsunuz.
Sonrasında kendi ergenlik döneminizi hatırlamaya çalışmanız da çok fayda sağlıyor olacak. Bizler ergenlik döneminde kendi sorumluluğumuzu rahatlıkla alabileceğimizi, her şeyin en doğrusunu bildiğimizi düşünürken, iş ebeveyn olmaya gelince durum değişiyor. Ebeveyn şapkamızla tıpkı ebeveynlerimizin sergilediği tutum ve davranışları sergilerken, aynı sözleri söylerken buluyoruz kendimizi.
- Peki bizler ergenlik döneminde nasıl hissediyorduk?
- Ebeveynlerimizle çatışıp kendi kararlarımızı veremediğimizde içimizde nasıl bir duygu oluyordu?
- O dönemde ebeveynlerimiz nasıl davranırsa rahatlamış ve kendimizi ifade edebilir hissediyorduk?
Şimdi bir an durup bu soruların cevaplarını düşünmenizi isteyeceğim sizlerden.
Çünkü sizin çocuğunuz da aynen bu şekilde düşünüyor olacak ergenlik sürecinde.
Bilmelisiniz ki, çocuğunuza bu dönemde en iyi gelen şey,
- İyi ilişkiler içinde olduğu
- Kendini ifade edebildiği
- Her ihtiyaç duyduğunda yanında olan
- Ne yaparsa yapsın arkasında olacağını bildiği ebeveynlere sahip olmaktır.
Bizler de çocuklarımızla iyi ilişkiler kurmak adına onları ne kadar anlamaya çalışırsak, süreç çok daha rahat ve keyifli ilerliyor olacak. Üstelik hem bizim hem de çocuklarımız için.
Zira anlaşılıyor olmak hem çocuğunuz hem de sizin için bu süreçte huzura açılan bir anahtar gibidir.
