Biz gözlerimizi kapatsak da kulaklarımızla duymamazlıktan gelsek de otizm diye bir gerçek var. Otizm, kelimede çok duyulmuş ama eğitimi ve yaşamları hakkında pek bilgi sahibi olmadığımız bir konu. Otizmle alakamız “Çocuğum göz teması kurmuyor, geç konuşuyor” ile başlıyor ve “Oh otizm teşhisi konmadı” ile bitiyor. Peki bu çocuklar nerede eğitim alıyorlar? Toplumda onlar ve aileleri nasıl zorbalıklara maruz kalıyorlar? Otizm eğitimle hafifletilen bir farklılık mı? Tüm bu soruları düşünürken hayatıma mücadelesine hayran kaldığım bir kadın girdi: Ayça Alemdar.
Ayça Alemdar’ın oğlu Kaan’a 1,5 yaşındayken otizm teşhisi konmuş bunun üzerine babası onları terk etmiş ve bir daha da iletişim kurmamış. Ayça Hanım mücadelesine tek başına devam etmiş. Kaan’ın eğitimi için Uşak’tan İzmir’e gidiyormuş. Ama bakmış bu iş olacak gibi değil, Kaan’ın eğitimi için İzmir’e taşınmış. İzmir’de eğitim alacağı kurum da kapatılmış. Eğitim için fahiş fiyatlardan bahsetti bana. Aylık 5-15 bin lira arası değişen dudak uçuklatan aynı zamanda iç sızlatan paralardan… Corona virüsün zengin, fakir ayırt etmediği gibi otizm de aylık gelire göre insan seçmiyor. Türkiye’de bu ücretleri karşılayabilecek çok az sayıda insan var.
Devletin, otizmli çocuklara tanıdığı fırsat ise yeterli değil. Bir de öğretmenlikten beri hiç sevmediğim bir olgu var “kaynaştırma öğrencisi” maalesef bu öğrenciler kaynaşmak yerine “ayrıştırma öğrencisi” oluyorlar. Gerek öğretmenleri tarafından dışlanıyorlar, gerek akranları tarafından hatta gün içinde hiç görüşmemelerine rağmen veliler tarafından dışlanıyorlar. Ayça Hanım da hep bundan çekmiş zaten. Mahalledeki çocuklar Kaan’la oynamak istemiyormuş, komşuları sürekli şikayet ediyormuş… Sanki otizmin onları seçmeme garantisini çoktan Tanrı’yla imzalamışlar gibi.
Tüm çocukların emek vermeden elde edebildikleri eğitim hakkı otizmli çocukla için yok ne acı! Ücretsiz, adil, iyi eğitimler alabilsinler ki geleceğin Vernon Smithleri(Nobel Ödüllü ekonomi profesörü), Einsteinları(dünyaca ünlü fizikçi), Anthony Hopkinsleri( Oscar Ödüllü oyuncu), Satoshi Tajirileri (Pokemon’un yaratıcısı) olabilsinler.
Otizm dışlandıkça azalan, görmezden gelindikçe biten bir hastalık değildir. Bulaşıcı değildir ama hiçbir zaman ailenize rastlamayacağı garanti olan bir durum da değildir. Otizm dışlanarak değil doğru eğitimle iyileşir. Kaan ve daha niceleri hakları olan, doğru eğitimi alabilmeliler.