Giriş
Eskiden hiç değilse güreşte altın madalya kazandığımız olimpiyat oyunlarında, bu kez gümüş ve bronz madalyalarla yetiniyoruz. (Şimdilik böyle) ‘Filenin Sultanları’ndan çok umutluyduk, ‘altını onlar alır gelir’ dedik ama o da olmadı. Olsun, onların canı sağolsun. Bizi öyle güzel temsil ettiler ki, gönüllerin şampiyonu oldukları gerçeği hiç değişmedi. Çünkü bu ülkede bizi heyecanlandıran bir tek bu kızlar! Durum böyleyken, olimpiyat izlemekten yine de vazgeçmiyoruz. Çünkü olaylar bitmiyor. O zaman olimpiyatların bana göre ‘öne çıkan’larına bakalım..
* * *
Thomaz Ceccon
* Havalı tabanca dalında gümüş madalya kazanan Yusuf Dikeç’in rahat ve cool duruşunu pek çok sporcunun taklit etmesi kaç puan? Altın madalya alan sporcu bile “Ben mi aldım altını, sen mi? Herkes seni konuşuyor” demiş. Anlayacağınız, altınımız olmasa da, rüzgarımız yeter!
* Açılışta gürültü koparan malum performansın ardından, en büyük tartışma bazı kadın sporcuların erkek olup olmadığıyla ilgili. İtalyan kadın boksör Angela Carini, ‘erkek’ saydığı rakibi Imane Khelif’ten maçın ilk dakikasında yumruk yiyince, tepki olarak maçtan çekildi. Tartışmalar da başladı tabii. Durum, tıbbi açıdan ‘interseks’ti. Yani bir insanda hem erkek hem de kadın cinsiyetine ilişkin özelliklerin doğuştan yer alması demek. Doğuştan kadın organına sahip ama hormonlar erkeklerle aynı. Peki boks gibi güce dayalı bir sporda ikisini karşı karşıya getirmek adil mi? Spor çevrelerinde şu sıra gündemdeki konu bu.
* Sırtında ‘Afgan kadınlara özgürlük’ yazısı olan Afganistanlı mülteci sporcu Maniza Talash, ‘siyasi slogan kullandığı’ gerekçesiyle diskalifiye edildi. Öte yandan İsrail adına yarışan sporcular arasında askerler var! Şimdi bu ne lahana turşusu demek gerekmiyor mu?
* Paris Olimpiyat Köyü’nde klimasız odada kalan ve aşırı sıcaktan bunalan İtalyan altın madalyalı yüzücü Thomaz Ceccon, geceyi parkta geçirmiş! Paris, en çevreci ve sürdürülebilir olimpiyat hedefiyle yola çıktığı için klima kullanımı da en aza indirildi ama bu da biraz fazla değil mi? Zira bir hafta önce Paris’te nefes almak bile mümkün değildi.
* Kübalı güreşçi Mijain Lopez Nunez, Paris 2024’te altın madalya kazanarak 5.kez olimpiyat şampiyonu oldu. Müthiş bir başarı ve şimdiden unutulmazlar arasına girdi.
* Artistik Jimnastik’te Simone Biles ve Jordan Chiles, yer hareketlerinde altın alan ezeli rakipleri Brezilyalı Rebeca Andrade’ye saygılarını böyle sundu. Şu gördüğünüz kare, olimpiyatlarda gördüğüm en güzel görüntü olabilir. Çünkü içinde saygı var, nezaket var, kalite var. Sporcuya yakışan budur!
Kadının adı unutulmasın!
Paris 2024’ün en güzel ve alkışlanır yanı kadın erkek eşitliği bence. Kadın ve erkek sporcular ilk kez bu olimpiyatta eşit şekilde yer aldı. 1900 yılında kadın sporcuların oranı yüzde 2.2 iken, sayı giderek artmış ve 2024 itibariyle yüzde 50 olmuş. 50/50 şahane bir oran. Ancak görmezden gelinen bir kadın sporcu var ki; o da sanki bizim genlerimizden kaynaklı! Paris 2024’te Yusuf Dikeç ile yarışan bir yarışmacı daha vardı; o da Şevval İlayda Tarhan idi.
Şevval İlayda Tarhan
Aslında onlar bir takımdı. 10 Metre Havalı Tabanca Karışık Takımı’nda ikili olarak yarıştılar. Gelin görün ki, bütün alkışları toplayan, dünya çapında ün kazanan Yusuf Dikeç oldu. Bunu bilerek ya da kötü niyetle yapmadı elbette, eli cebinde rahat tavırları bu sonucu doğurdu. Şimdi sosyal medyadaki tartışma şu: Aslında elin cepte olması teknik bir olay. Tabanca atışında boşta kalan el arkada ya da cepte olur, vücuda destek amaçlı. Hatta Şevval İlayda Tarhan’ın da benzer şekilde atış yaptığı kareler, delil olarak paylaşılıyor. O zaman öne çıkan neden Dikeç oldu? Teçhizat kullanmadığı için! Her sporcunun lens, kulaklık gibi yardımcı aletler kullanarak atış yapmasına karşılık, Dikeç’in hiçbir alet kullanmaması etkili olmuş diyorlar. Hoş, ‘teçhizat kullansa, belki de altın madalya alırdı’ diyenler de var ama bu hepten ayrı bir tartışma. Sadede gelirsek, evet ortada büyük bir şöhret var. Bu da doğal şekilde gelişti. Yıldızı yüksekti, şanslı günündeydi, evren böyle istedi diyelim geçelim ama arada Yusuf Dikeç’in başarısından bahsederken, takım arkadaşı Şevval İlayda Tarhan’ı da unutmayalım derim.
Kadınlar ped alamazken...
Madem kadının adı dedik, es geçmeyelim... Eskişehir Büyükşehir Belediyesi, kadınlara ped desteğinde bulunuyor ve bunun haberini de billboard’lardan veriyor. ‘Aylık döngünüze 1 paket hijyenik ped desteği bizden’ yazılı afişler şehrin her yerinde. Hem insanların haberdar olmasını, hem verdiği hizmeti duyurmak istiyor belediye. Doğal değil mi? Ancak bazı siyasetçiler, üstelik de kadın siyasetçiler bundan rahatsız. Gerekçe ne: “Böyle bir desteğin billboard’larda reklam yapılması çok anlamsız ve mahremiyete saygısızlık!” Böyle diyorlar. Regl olmanın hala ayıp sayıldığı bir toplumda yaşıyoruz maalesef. Onca yıl neden siyah poşetlerde ya da gazete kağıdına sararak ped satın almışız, işte nedeni bu kafalar! Her ay regl görmenin normal olduğunu ne zaman kabulleneceğiz acaba? En acıklı olan da; kadınların bu yardıma muhtaç olması gerçeğini hiç düşünmemek ama bunun konuşulmasını ayıp bulmak. Tersine kafa yorulsa, inanın bu ülkede çok şey değişirdi. Ama maalesef coğrafya kaderdir!
