O bir efsaneydi

Yıl 2006, aylardan ekim... Bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyor. Bağcılar’daki gazete binamızdan arkadaşlarımın ısrarıyla 14 yıl sonra Harbiye Açıkhava’da sahneye çıkacak olan İlhan İrem’in konserine gitmeye çalışıyoruz. “Bu havada iptal olur, kimse gelmez” demem fayda etmiyor. Bir süre sonra trafiği aşıp kendimizi Harbiye’de buluyoruz. Gördüğüm manzara karşısında adeta dilim tutuluyor. Açıkhava’nın önü hıncahınç dolmuş.

Efsaneyi izlemek için akın akın otobüslerle şehir dışından gelenler bile var. Kapının önünde ucu görünmeyen upuzun bir kuyruk oluşmuş. İçimden “Bu yağmurda herkes delirmiş sanırım” diyorum. Mucizelere inanır mısınız? Ben inanırım. İşte o gece orada bir mucizeye tanıklık ediyorum. Konser alanına girişler başladığında yağan yağmur aniden duruyor. Yağmurun verdiği huzur, her yeri sarıyor. Yazın Açıkhava’daki son konseri de İlhan İrem veriyor. Tüm dekor sökülmüş. Çıplak bir sahnede İlhan İrem siyah ojeleri ve pardösüsü ile görünüyor.

Bugün bile o coşkuyu hatırladığımda tüylerim diken diken oluyor. Elindeki beyaz güvercini uçurup şarkısına giriyor “Sazlıklardan havalanan bir ördek gibi sesi, Ürkek şaşkın kararsız duyuyorum” dediğinde herkes ona eşlik ediyor. Hele “Sensiz ben yolumu bulamam” dediğinde Açıkhava coşkuyla yıkılıyor, herkes kendinden geçiyor. Çocukluğumda ablamın evde dinlediği İlhan İrem şarkılarını ezbere hatırladığımı fark ediyorum. O gece adeta tarih yazıyor. Konser sonunda yağmur kaldığı yerden tüm şiddeti ile devam ediyor. Eğer bu mucize değilse o zaman ne? İyi ki bu dünyadan bir İlhan İrem geçti. Bazı ölüler ölümsüzdür. İşte onlardan biri de İlhan İrem’dir. İyi ki onu dünya gözüyle izleyebildim.

KORKUTUCU!

Koca yaz sadece 3 konsere gittim. Zuhal Olcay, Ajda Pekkan ve önceki gün de Harbiye Açıkhava’da sahneye çıkan Gülşen. Beşiktaş’ın maçı olduğu için birçok yol kapatılmıştı. Konserin başlamasına yarım saat vardı. Mecburen Açıkhava’ya ulaşmam yan yollardan oldu. O sırada nerede kaldığımı merak eden Gülşen’in menajeri canım Haluk Şentürk aradı, bakamadım.

Ne zaman Açıkhava’ya gitsem aşağıdaki kulis kapısından içeri girerim. Arabamı İspark’a bırakırım. Neyse tekrar telefonum çaldı; yine Haluk, “Yukarıdan niye geldin kulis kapısından aldıracaktım seni” dedi. Gelmediğimi hâlâ trafikte olduğumu söyleyince şoka girdi. Çünkü üst kapıda Suna Akyıldız olduğunu iddia eden biri konsere girmek istemiş. Haluk beni arayınca ortaya çıktı. Görevli “Suna Hanım yolda daha gelmedi” deyince kaçıp gitmiş. Cesaretinden dolayı şaşırdım ve korktum. Kesin tanıdık biri. Ama buna gerek var mıydı bilemedim.

PİNHANİ HARİKA

Şu sıralar Pinhani’nin “Bugün aramadım ama bilir o beni. Çok uzaktayım ama görür o beni. Eve dönemedim ama bulur o beni” şarkısı dilime yapışmış durumda. Şarkıyı tekrar tekrar dinlemekten kendimi alamıyorum. Pinhani’yi oldum olası zaten çok severim. Hatta söyledikleri ‘Dünyadan Uzak’ şarkısı vazgeçemediğim favorilerimden. ‘Bilir O Beni’ ise beş ay önce çıkmasına rağmen henüz yeni popüler oldu. Şarkı tüm radyolarda en çok dinlenenler arasına girmiş durumda. Sanki ‘Dünyadan Uzak’ şarkısının devamı gibi.

Bu yıl eminim birçok diziye de ilham olacaktır. Geçen sezon Cem Adrian’ın söylediği ‘Kül’ şarkısı hemen hemen her dizide yer almıştı. Bu sezon bayrağı ‘Bilir O Beni’ alırsa şaşırmayacağım. Şimdiden konuştuğum birkaç yapımcının dikkatini çekmiş bile. Bu arada Mabel Matiz’in ‘Karakol’ şarkısını da unutmamak gerek.

HÂLÂ ŞOKTA

Ece Seçkin geçenlerde çıktığı konserde TikTok’ta başlayan sahneye telefon atma akımının kurbanı oldu. Ucuz atlattı fakat atılan telefon başına da denk gelebilir, şarkıcıya daha büyük zarar verebilirdi. Ece’yi aradım. Hâlâ olayın şokunda. Boynundaki kızarıklıklar duruyormuş. Bu arada atılan telefonların da fiyatı yüksek. Polis, kimliklerini tespit edebilmek için tüm telefonları almış.

Ece, kendisine telefon atan gençlerden şikâyetçi olmamış. Keşke olsaymış. Belki caydırıcı bir etki yapardı. Ece iyi niyetli davranmış, umarım onun gösterdiği bu iyi niyeti ona da gösterirler.