Depremden ders

Yaşadığımız deprem felaketi bizlere insanlığın nasıl bir şey olduğunu gösterdi. Ülkenin bir ucundan kalkıp öbür ucuna gelen insanlar, bir canı kurtarmak için o yıkık binaların, üst üste binmiş kirişlerin altına nasıl girdiklerini gördük. Bir kolun bile sığmayacağı bir delikten bütün vücudunu sokup içeridekini kurtarmak için nasıl canla başla çalışıldığını gördük.

Bir asansörde bile birkaç dakika kalmakla delirecek gibi olduğum sıkışmışlık kompleksi içinde biri olarak, bu fedakarlığı yapanları kutlamamak mümkün mü? Üstelik öyle bir çalışma ortamına gidiyorsunuz ki mesai saati diye bir şey yok, gece gündüz, soğuk sıcak, aç susuz çalışmayı göze alarak. Sadece ülkemizin bir ucundan öbür ucuna değil, bir başka ülkeden, bir başka ülkeye koşuyorsunuz. Bu fedakarlık unutulur mu?

***

Bir de bundan ders çıkarması gerekenler var, merak ediyorum acaba ders çıkardılar mı? Kimler mi? Mesela köpeğe kürekle vurup öldürenler, mesela köpeğin boğazını sıkıp öldürmeye çalışanlar, mesela kedinin üzerine yanıcı madde atıp yakanlar. Acaba enkazın altında o güzelim kedileri köpekleri kurtarmak için aynı fedakarlığı yapanları gördükçe ders aldılar mı?

Enkaz altında yaşayan insanları tespit edip hayat kurtaran köpekleri görünce yaptıklarından utandılar mı? “Meğerse bu hayvanlar bizim dostumuzmuş, gerektiğinde benim de canımı onlar kurtaracak” dediler mi? Çok merak ediyorum. Deprem canımızı çok yaktı, tamam da bari birilerinin ruhuna insanlık, canlıya saygı, canlıların birbiri ile yardımlaşmasının ne olduğu fikrini aşıladı ise bari biraz da olsun ders verdi ise ne mutlu!