Yurdumun şairleri (02.07.2023)

DEĞMEYECEKSE ÜZÜLME

Sen sevme, sevilmeyi öğren
Sen gözyaşı olma dökülmek için
Sen hüznünün yüreğinde boğulma
Sen, sen için yaşamayı öğren
Değmeyecekse üzülme
Gel dediği anda gittin
Canının acıyacağını bile bile
Belki o anda dik durdun
Susmayı tercih ettin
O, bunu anlamadı bile
Değmeyecekse üzülme
O kendini düşündü
Sen ise onu düşündün
Seni düşünen asla o olmadı
Öğrendin şimdi değmezmiş
Değmeyecekse üzülme

Rabia Aldemir Viranşehir’de yaşıyor. Anasınıfı öğretmeni.

BADEM

Üşütürsün yapraklarını
Dökersin
Yaz henüz gelmedi
Dedim
Dinlemedin
Gördün mü
Neler geldi başına
Bu işler sakat işler
İnsanı iflah etmez
Neyse, kırılma bana
İştahını öteki yaza sakla

Abdulkadir Kaçar Adana’da yaşıyor.

GİT BİR DAHA GELME

Ne dedim de bırakıp gittin
Sen hayatımı zehir ettin
Eğer deli etmekse niyetin
Git, bir daha gelme
Bıraktığın yaralar bana yeter
Çektiğim acılar ölümden beter
Gün gelir bunlar da geçer
Git, bir daha gelme
Yolun açık olsun demem
Israr etme asla gelmem
Pişman olsan da seni istemem
Git, bir daha gelme
Senin yüzünden sevmeyi unuttum
Aylarca bekledim kendimi avuttum
Dönersin diye inan ki sustum
Git, bir daha gelme

Muharrem Ortun Diyarbakırlı.

SIKINTI YOK YANİ

Her sabah gün ağarırken
Kalk borusu çaldı bende
Umutlarımla uyandım
Ekmeğimin peşinde yol aldım
Bugünlere gelmek için
Bir ömür harcadım
Şimdi iyiyim, hoşum eski dostum
Tadım tuzum yerinde
Kahvelerim pişti gel
Köpükleri taştı gel
İyi günün dostu
Kötü günlerim geçti gel
Amma
Kötü günümde katkısı olmayanın
İyi günümde hissesi yoktur
Bunu da bil
İstersen beni sil
Sıkıntı yok yani

Mustafa Kemal Tığcıoğlu Bursa’da yaşıyor.

YANGINLARDAN KURTULAMADIM

Ne anam kaldı ne de babam
Yetim kaldım, yapayalnız tek başına
Bir gün olsun gülmedi yüzüm
Gözüm yaşlı hep kederliyim
Dostlarım kapımı çalmaz oldu
Yüzüstü bıraktılar beni hayırsızca
Kimselere güvenim kalmadı artık
Gözüm hep yaşlı hüzünlerdeyim
Kahırlar içinde yaşamayı ben mi istedim
Ne yapacağımı bilmez bir halde
Yangınlar içinde kavruldum bittim
Sonunda serseri bir şekilde
Kara toprağa yem oldum gittim

Cumali Kıcır Adana Ceyhan’da yaşıyor.

ŞİİR VE İSTANBUL

Şiir en çok İstanbul’a yakışıyor
İstanbul da sana
Bir yakada sen, diğerinde şiir
Ortada ben, derya deniz
Şiir en güzel İstanbul’a yakışıyor
Sol elimi bir atıyorum Asya
Ne sevdalar yaşanmış orada
Ferhat’lar, Şirin’ler, Kerem’ler, Aslı’lar
Erişilememiş nice vuslatlar
Sağ elim bu defa Avrupa’da
Buram buram tarih kokuyor
Önce Galata selamlıyor beni
Şu en dertlilerin yeri
Sonra Rumeli Hisarı
‘Gel’ diyor boğaz nazırı
Tam karşısında
Hem hasmı, hem hasretliği
Yani Anadolu Hisarı
Ne kavuşabilirler
Ne de ayrılabilirler
Öylesine birbirlerine bakıverirler
Hep eksiktir bir şeyler
Şiir en çok İstanbul’a yakışıyor
Tıpkı hayat gibi
Biraz sevda, biraz özlem
Hiçbir şey tam değil
Aynı sen, aynı ben
Ve aynı İstanbul gibi

Tuğçe Kantaroğlu İzmir’de yaşıyor. 20 yılı aşkındır şiir yazıyor.

ŞARKI TUTTUM İKİMİZE

Hasretim sana
Toprağın yağmura teslim olması gibi
Gel, ak ruhuma
Işık saç özlemime
Işık saç hasretime
Yağ üzerime ince ince
Sen ıslat nemli kalsın bedenimiz
Benliğimi sana emanet edeyim
Gizle beni gözlerinin ta içine
Kaç takvim bitirdim bir tanem
Kaç yılı ekledim birbirine
Şarkı tuttum ikimize
Bekledim isminin her geçtiği yerde
Gece olmasını hiç istemedim
Yanımda, göğsümde yoksun diye
Kaç defa çevirip sildim numaranı
Bekledim sen ararsın diye
Hayat sensiz anlamsız
Gel anlam yükle sevgimize

Aydın Öztaş İstanbul’da yaşıyor.

NASIL UNUTURUM?

Tenimden çıkmadı o güzel kokun
Nasıl unuturum, hep aklımdasın
Deme bana böyle bir daha sakın
Nasıl unuturum, hep aklımdasın
Sen perim, güneşe bakan yüzümsün
Olmadığım yerde gören gözümsün
Daha söylenmemiş güzel sözümsün
Nasıl unuturum, hep aklımdasın
Kimseye bırakmam ölene kadar
Dermanın olurum gülene kadar
Beklerim yolunu gelene kadar
Nasıl unuturum, hep aklımdasın
Sen feleğin bana güzel haberi
Boşvermişim senle hüznü, kederi
Sineye çekmişim kötü kaderi
Nasıl unuturum, hep aklımdasın
İlimdar istiyor gülü solmasın
Sayılı nefesi aşksız dolmasın
Sözler muhatapsız garip kalmasın
Nasıl unuturum, hep aklımdasın

Orhan Oyanık Çanakkale Çan’da yaşıyor.

YANINDAYIM

Gözlerini sulama hasret yaşlarıyla
Bir dost aradığında sakın gözyaşına sarılma
Bırak kendini kollarıma
Ki mutluluğu doyasıya yaşatayım sana
Dünyanın kapılarını sonuna kadar aç bana
Beni sana yabancı bırakma
Eğer gözündeki yaş döküldüyse yanaklarına
Ellerini uzat tüm hasretinle seni seven adama
Bırak seni gözyaşlarından kurtarayım
Söyle ağlamana nasıl dayanayım
Varlığımı ve yüreğimi yüreğinde hisset
Çünkü seninleyim, çünkü yanındayım

Tevfik Ökkeş Yavuz Osmaniye’de yaşıyor.

HABERİN VAR MI?

Doldurdum bu gece de yalnızlığı bardağıma
Aldım sardım sen dolu anıları kucağıma
Damlarlarken gözyaşım yanağımdan yastığıma
Senin haberin mi var
Özleminin ayazı vursa da yüreğime
Umut dolu sabahlar benim neyime
Karabasan yokluğun çökerken geceme
Senin haberin mi var
Gün ağrıyor, sönüyor bir bir yıldızlar
Gözlerim hâlâ gözlerinle bakışıyorlar
Yasımızı tutarken kasvetli duvarlar
Senin haberin mi var
Ömrüm mevsimlerin sonbaharında
Umutlarım kefen renginin beyazında
Yorgun bedenim mezarlık yolunda
Senin haberin mi var

Fatih Hicret Tarsus’ta yaşıyor.