Yurdumun şairleri (23.07.2023)

GEÇEN YILLAR

Unutulmuş, birer birer
Ömrümde geçen günler
Bir masal, rüya gibi
Geçti günler, geçti yıllar
Yıllar çaldı gençliğimi
Geri vermedi bana
Yosun tutmuş taşlar gibi
Unutulmuş geçen yıllar
Hepsi maziden, maziden yana
Giden dönmedi geri
Ararım o günleri, o geçen anıları
Bir masal, rüya gibi
Geçti günler, geçti yıllar
Bende mevsim sonbahar
Ağarmış siyah saçlar
Çaldı gitti gençliğimi
Geri vermedi yıllar

Orhan Tekin Rize Ardeşen’de yaşıyor.

MERHABA

Korkuyorum
Sana kendimi anlatmaya
Yazmaktan
Ve başıboş cümleler kurmaktan
Seni bir daha görmemekten
Seni görünce yüreğim titriyor
Sen gidince
Ateş düştü gönlüme
Toz gibi savruldun
Uykusuz kaldım
Her sabah doğan güneşi seyrettim
Ve ‘merhaba’ dedim
Tıpkı sen gibi
Her mevsim sen kokuyor

Haydar Haner İzmir’de yaşıyor.

BOŞUNA KAPRİS YAPMA

Aşkın taa içimden yaksa da beni
Bir avcı gibi peşime taksa da seni
Ne korkarım ne de kaçarım ondan
Yere bir kazık gibi çaksa da beni
Pısırıksam, o aşk benim olmaz
Oysa yazını da kışını da severim
Delirip tufan estirse bahar eylerim
Çöl olsa, bende tek yaprak solmaz
Boşuna kapris yapma, hadi ver elini
Sen bu sevdayla baş edemezsin
Sarınca kollarım o ince belini
Nafile, ipe un seremezsin
Kalbinde bir ışık süzülüyorsa
Dudakların beni çağırıyordur
Yaşlanıp yüzün büzülüyorsa
Bil ki iki gözüm de ağlıyordur

Cahit Yıldız Sinop doğumlu. İstanbul’da yaşıyor.

MASALLAR

Ah masallar, masallar
Bir varmış
Bir yokmuş
Diye başlar masallar
Masalları dinlemeye
Bayılıyor çocuklar
Çocukların yanında
Büyükler de dinliyor
Masallar günümüze böyle geliyor
Ah masallar
Bize çok şey anlatırlar
Bazen güldürür, düşündürür
Bazen ağlatırlar
Ah masallar, masallar, masallar
Bana Adile Teyze’yi hatırlatırlar
Ben bile dinlerdim o masalları
Canlandırıyorum gözümde o anları
Ah masallar, masallar, masallar
Masallar öksüz
Masalar yetim
Kimseyi üzmek değil niyetim
Masal dinlemek
Benim isteğim

Mehmet Ufuk Sarı Kocaeli Gölcük’te yaşıyor.

KAPTIRMA GÖNLÜNÜ VEFASIZ YARE

Kaptırma gönlünü vefasız yare
Aşk erken götürür seni mezara
Arar isen kısmetin Mevla’dan ara
Aşk gizli yaradır, erken götürür mezara
Elin güzelinden sana yar olmaz
Ah ile vah ile sefa sürülmez
Gönül yarasına tabip kâr etmez
Elin güzelinden sana yar olmaz
Kaptırma gönlünü her güzele
Ömrün biter döner gazele
Arar isen kısmetin Mevla’dan ara
Aşk gizli yaradır, erken götürür mezara
Mihrali’yem; anlatma derdini arif bulmadan
Unutma ölümü Azrail gelmeden
Atma kurşunu hedef seçmeden
Ölüm güzeldir, elden ayaktan düşmeden

Mihrali Çiftçi Erzincan Refahiyeli. İstanbul’da yaşıyor. Emekli muhtar.

SENİ SEVMEK BENİM HARCIM DEĞİLMİŞ

Aramıza buzdan dağları koydun
Haziran’da gençliğimi soldurdun
Helal olsun beni senden soğuttun
Seni sevmek benim harcım değilmiş
Sen baharda, ben hep kışta yaşadım
Sen gündüze, ben geceye yol aldım
Anladım ki sensizlikmiş durağım
Seni sevmek benim harcım değilmiş
Gönlüm sevdi, düşünmeden atıldım
Aşk şerbeti neymiş tadını aldım
Ben, kabirsiz cehennemi yaşadım
Seni sevmek benim harcım değilmiş
Gözyaşımı sırdaş ettim kendime
Sabrı yorgan yapıp örttüm üstüme
Ağma gibi bakıyorum önüme
Seni sevmek benim harcım değilmiş

Nevzat Güzeldere İzmir’de yaşıyor.

BEN BU ŞEHİRDEN KORKUYORUM

Sevgiden, sevinçten
Bahsetmek isterdim
Ne çare sevinmek gelmiyor içimden
Dostluklardan söz açmak etmek isterdim
Yalansız, dolansız dostlardan
Şu şehrin sokaklarındaki insanlara bakın
Sararmış yüzleri, gülmeyi unutmuş
Yürek dolusu, can dolusu, kucak dolusu
Sevmeyi unutmuş
Gözleri kırgın, yılgın, paslı
Kuşkulu, korkulu, düşmanca bakan
Onun içindir ki
Ben bu şehirden korkuyorum

Ali Rıza Tukuk Çorlu’da yaşıyor.

DÖNEMEM ARTIK SANA

Dönemem sana
İsteme sakın benden
Dönemem asla
Kıvılcımlarını bırakırken bende
Gözyaşlarım seller gibi akıyorken
Bırakmıştın sen beni benle
Dönüp bakmadan ardın sıra
Görmeden ben ne haldeyim
Seslenmiştim oysaki
Kâinat duysun beni diye
Seviyorum, seviyorum diye
Ne feryadım duyuldu
Ne figanım
Ağaçlar bile meyve vermedi bahçemde
Gülmelerim dahi son buldu sayende
Hangi aydayım, hangi gündeyim diye
Sorar oldum gelip geçene
Gökyüzünde açan güneş bile unuttu beni
Geceler sardı kıskacına artık beni
Karanlıklar içinde savruluyorum
Nasıl dersin artık
Dön, dön diye
O kadar kolay mı
O kadar ucuz mu benim gururum
Sakın ola ki artık
Dön deme bana
Asla ve asla dönemem ben sana

Aysel Şahin Ankara’da yaşıyor.

ÖZLEM

Bir vapur çığlığında
Bir tren sesinde
Çekip gittin bir gün apansız
Ardında bırakıp beni yapayalnız
Gidişinle yıkıldım, kahroldum
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar
Şimdi bana yabancı
Sanma ki kalbimde diner bu acı
Gittin, sana olan bu aşkımı bildiğin halde
Şimdi, ne bir mektubun
Ne de bir selamın gelir
Hadi n’olur, artık gelsene

Hasan Dal Edirne’de yaşıyor.