Yurdumun şairleri (26.05.2023)

BEN KÖR OLDUM

Beni mi soruyorsun
Çöktü her an
Ruhuma ışık veren güneşin direkleri
Ormansız yaz günü vadisi gibi
Yanıyor içim
Sen hâlâ kurumuş dallarımın
Solgun çiçeklerine konuyorsun
Beni mi arıyorsun
Bir bıçak yarasıyım, canım acıyor
Birileri ağlaşarak mezarımı kazıyor
Fakat sen geleyim mi diyorsun
Ben kör oldum, seni göremem
Yükseliyor ruhum, yağmurlu bulutlara
Neydik, ne olacağız, söyleyemem
Bundan sonrasını da sen anla
Hani bazen bir kurur ya dalda
Sonra düşer, çürür toprakta
Bir bakarsın, yaz bitip kış gelmiş
O gül patlar tomurcukta

Ozan Cahit Yıldız, Aslen Sinoplu. İstanbul’da yaşıyor.

DENİZ

Kime kızdı bu deniz
Bakıyorsun bir gün mavi
Bir gün yeşil, bir gün kızıl
Yosunlar tutarsa dalgalarını
Sürükleyip alacak içine sanki
Kızma deniz, kızma mehtap
Bak ben sakinim bunu bil hep
Al içine beni de dalgalar
Götür engine
Uydur beni de kendi rengine
Olayım seninle bir dünya
Kavuştur beni de sevdiğime

Necmi Arslanoğlu, Bu şiiri Altınoluk Afrodit Huzurevi’nden yazmış.

CANIMIN İÇİ

Sen, sabahlarıma doğan güneştin
Kalbime hayat veren nefestin
Sen, yüreğime düşen ateştin
Sensiz yaşamımın gayesi yok canım içi
Düşlerimin en güzel rüyasıydın
Hiç bitmesin dediğim aşk masalımdın
Kalbime ışık saçan yıldızımdın
Sensiz ben yarım kaldım canımın içi
Hasret kurşunu kalbimi delip geçiyor
Acıların yağmur gibi ıslatıyor
Gözlerim seni çok özlüyor
Canımı yakıyorsun, yakma canımın içi
Hasretini şiirlere döktü kalemim
Derman olamadı ağlayan mısralarım
Kırık dökük, paramparça oldu dizelerim
Can yaram yokluğunla sarılmıyor canımın içi
Yağmur duasına çıkmış gibi ellerim semada
Sevda orucuna başladım sensiz canımda
İftar hiç olmayacak, sen olmayınca yanımda

Ayşe Sırt, Fethiye’de yaşıyor.

ANLATAMAM

Neyim var ki senden başka bu dünyada
Sürekli seni düşünürken
Kendime yakalanıyorum
Bilir misin bu duyguyu
Nasıl yakar adamın içini
Nasıl da düşman eder kendisine
İçten içe, alev alev
Anlatamam
Ben sadece yazarım sayfalara
Çünkü o konuşunca beni duymuyor
Bazen de kıvrılıp bükülüyor
Ellerim yumruk yumruktur o anda

Gürkan Erses, İstanbul’da yaşıyor.

YALAN DÜNYA

Güldüğüme aldanma, yürek yaralı
Kader ağlattı, dertlerim sıralı
Yaşlılık pençeyi vurdu vuralı
Günler değil, ömürler bitiyor
Dünya dolusu olsa malım
Bir gün bu dünyadan silinir adım
Ölüm yaklaşıyor, hep adım adım
Günler değil, ömürler bitiyor
Öten gönül kuşum yuvadan uçtu
Dünya yalan dolan, hevesim kaçtı
Yıllar devrildi, mevsimler geçti
Yaş kemale erdi, ölüm yaklaştı
Yaşlı gözlerime çöktü duman
Dertlerim sıralandı, vermedi aman
Dem sürecek kalmadı zaman
Yaş kemale erdi, ölüm yaklaştı
Döküldü dişlerim, ağardı saçım
Kesildi takatim, kalmadı gücüm
Bir gün Perşembe’den yüklenir göçüm
Seven dostlarıma elveda derim

Ahmet Taşdelen, Ordu Perşembe’de yaşıyor.

ORMANIM

Sıralar, masalar
Öğrenciler dizilmiş okula
Öğretmeni bekliyor sabırla
Sınıfa takmışlar tahtayı
Öğreniriz okumayı, yazmayı
Kalemini aldık elimize
Defterini, kitabını sardık belimize
Neşeyle gidiyoruz evimize
Ormanım
Evimizin kapısı, binamızın çatısı
Meyvenin, sebzenin kasası
Ormana düşmüş tasası
Dişimizin bile olmuş kürdanı
Birlikte koruyalım bu yeşil vatanı
Ormanım
Odunun, kömürün mangalda
Yemeğimiz anında sofrada
Ekmeği, pideyi pişiriyorsun anında
Dışarıda lapa lapa kar yağdığında
Çayımız, çorbamız kaynıyor sobada
Ormanım
Bebek beşiksiz yatmaz
Rahmetli olan sensiz kalkmaz
Rabbim vermiş hikmetini
Bizler bilelim kıymetini

Ali Elçi, Aslen Kayserili. Eskişehir’de yaşıyor.

SEN

Tut, tut ellerimi
Sımsıkı
Bırakma
Bak gözlerimin içine
Göreceksin orada kendini
Sen
Kıldığım namazımdaki kıblem
Çektiğim tespihimin
Her taşında sabrım
Okuduğum kitabımda
Dualarım
Umutsuzluğumda
Gözyaşlarım oldun
Ama sen o kırılmaz inadınla
Sana olan aşkımı, sevgimi
Hâlâ göremiyorsun
Sana çok büyük gelen
Sevgimi
Unutması için
Söz geçiremez oldum
Zavallı kalbime

Nevin Özkan, Malatya doğumlu. İstanbul’da yaşıyor.