Yurdumun şairleri (30.06.2023)

SEN OL

Sen, sen ol diye
Ben seni, sen ol diye sevdim
Yalanlarına sustum
Sustum ki; gerçeklerini kabullenesin diye
Yanlışlarına dayandım
Dayandım ki; doğruları bulasın diye
Yaptıklarına ağladım
Ağladım ki; düzelesin diye
Eziyetlerini çektim ki; kendine gelesin diye
Ben seni bekledim
Bekledim ki; biz olabilelim diye
Ben sana yandım
Yandım ki; acıların hafiflesin diye
Ben sana özlemle yaşadım
Yaşadım ki; ruhumuz vuslatta birleşsin diye
Ben sana sabrettim
Sabrettim ki; yeniden doğasın diye
Sana seninle hasret kaldım
Kaldım ki; olgunlaşasın diye
Horluklarına üzüldüm ki; hamlığın bitsin diye
Umursamazlıklarına gülümsedim
Gülümsedim ki; büyüyesin diye
Ben senin cahilliklerine bile sığındım
Sığındım ki; halimizi anlayasın diye
Ben senin acılarını hissettim
Hissettim ki; hoyratlıktan kurtulasın diye
Her gece yokluğuna sarıldım
Sarıldım ki; bizden hiç gitmeyesin diye
Sensizliğime kucak oldum
Oldum ki; bizi hissedesin diye
Her titrediğimde koynundaydım
Koynundaydım ki; bir gün kucaklayasın diye
Yokluğunu avuçlarımda sıktım
Sıktım ki; sensizliğime acımayasın diye
Her şeyinle sevdim seni
Sevdim ki; yeniden güveneyim diye
Her şeyinle bekliyorum seni
Bekliyorum ki; bizi öldürme diye
Ben senin yüreğini gördüm
Gördüm ki; sen de kendini gör diye
Ben seviyorum seni
Seviyorum ki
Sen bendesin, ben sendeyim diye
Diye, diye, diye öldüm ki
Sen bir kez olsun ‘sen ol’ diye

Beyhan Balaban- Tarsus’ta yaşıyor. Gazeteci, şair.

TUNÇOLUK KÖYÜ

Karlar eriyince, dereler coşunca
İlkbahar yaz ile buluşunca
Çoban koyunların ardından gidince
Cennete benzer Tunçoluk Köyü
İlyas yıllar ötede olsa bile
Karlı dağlar yolumu kesse bile
Senden vazgeçmek kolay mı
Gönlümdesin yine Tunçoluk Köyü
Zengini, fakiri, merttir sofrada
İyi kötü günlerde bir arada
Düşmanını da esirgemez varında
Emeğin ödenmez Tunçoluk Köyü
Her gelene kucak açtın
Hele seni sevmeyenlere baktın
Biliyorum tükenmez merhamet
Emeğin ödenmez Tunçoluk Köyü

İlyas Demir- İstanbul’da yaşıyor. Zabıta memuru.

OLDUKTAN SONRA

Aynaya baktım ki saç beyaz olmuş
Hoş geldin Ahmet’im diyen kaybolmuş
Yüzümdeki renkler sararmış solmuş
Yaşım elli sekiz olduktan sonra
Yoruldu, gitmiyor artık dizlerim
Okumakta zorluk çeker gözlerim
Artık yalan olmuş bütün sözlerim
Yaşım elli sekiz olduktan sonra
Yanımda oturan hiç durmaz oldu
Neden gözün yaşlı hiç sormaz oldu
Yüzüme gülenler konuşmaz oldu
Yaşım elli sekiz olduktan sonra
Eve ne aldımsa kaput bez oldu
Bir sigara içmek her gün söz oldu
Hayat bana ateş ile köz oldu
Yaşım elli sekiz olduktan sonra

Ahmet Dumanay- Ağrı’da yaşıyor.

GÜNEY SAHİLLERİ

Ya Allah deyip çıktım gurbete
Mevsimlerden kış, aylardan ocak
Yolculuğum Erzincan’a
Otobüsteyim
Pencereden bakarken
Uyumuşum
Uyanınca, sordum yanımdakine
‘Neredeyiz?’
Dedi ‘Tunceli’yi geçtik
Pülümür yolunda
Mercan Dağları’ndayız’
Pencereden baktım
Sağımızda kar, solumuzda kar
Kapüşonlu kabanım sırtımda
Aklımda yar
Burada doğa çıldırmış
Hangi yöne baksam bembeyaz bir kış
Ve çılgın bir rüzgâr
Benimse burnumda
Deniz ve yosun kokar
Ayrılınca anladım kıymetinizi
Sıcacık Güney sahilleri
Ve güneş yüzlü Toroslar
Eteklerinizde zeytin ağaçları
Kıyılarınızda sıcacık kumlar
Orada bahar, burada kar
Orada başka, burada başka
Güneşin taşıdığı ısı
Yurdumun her yanı
Aynı güzellikte amma
Benim aklımda sıcacık
Güney sahilleri var

Bayram Oğuz - Emekli öğretmen.