Giriş
Sevgili dünlük, dün günün erken saatlerinde, yolum önce Kemeraltı çarşısında bir söğüşçüye, ardından eski sokalardan geçip Havra’ya, oradan da İkiçeşmelik’i tırmanıp daha yükseklere çıktı. Dün güzeller güzeli şehrime yükseklerden baktım. Şehrin kurulduğu Pagos’tan, Kadifekale’den. Tüm yollar boyunca aklımda bir tek şey vardı. Öğrenmek istediklerimi, hayatıma katmak için yeterince çabalıyor muyum? Kendimi geliştirmeden de mutlu olmak mümkün mü? Hayatımızın anlamını kim belirler? Yaşlandıkça daha az mı işe yararız? İşte tüm bu soruları sormamın sebebi, çok kıymetli sanatçı, hemşehrimiz Haluk Bilginer’di.
Oyunculuktaki başarısını, ancak bir izleyici olarak değerlendirebileceğimiz büyük ustanın, sözlerindeki bilgeliği ise muhakkak örnek almalıydık. 20 yıl önce verdiği bir röportajında; “Öğreneceğim çok şey var, örneğin 20 yıl sonra kim bilir ne fevkalâde şeyler öğreneceğim, 20 yıl sonraki Haluk’u çok kıskanıyorum” diyor.
Başarılar, tartışmaya açıktır, ancak bilginin ve öğrenmenin gücünü çözmüş bir bireyin başarısı da kaçınılmazdır. Ayrıca bu başarı da dahi mütevazi duruşunu bozmamış ve olumsuz anlamada kullandığımız gibi, kimseye tepelerden bakmamıştır. Tüm kalbimle katılıyorum kendisine. Peki ben bu hafta tepelerden neler gördüm? Hemen başlıyorum.
PAGOS’U BİLİR MİSİNİZ?
Büyük İskender bir gece rüyasında, iki su perisi görür. Periler, İskender’e Pagos Tepesi’nde bir kent kurmasını söylerler. İskender, rüyasını yorumlatmasının ardından yeni kurulacak bu şehirde, İzmirlilerin eskisinden dört kat daha mutlu olacaklarını öğrenir. Yaptırmış olduğu kale, kenti yabancı kavimlerin saldırılarından korur.
Kale, Yunan işgali dönemi dışında 1317 yılından bu yana hep Türklerin elinde kalmış. Körfezin, Karşıyaka’nın, Agora’nın, Kemeraltı Çarşısı’nın, limanın, Kültürpark’ın ve Basmane’nin, hatta İnciraltı’na kadar olan bölgenin, özetle İzmir manzarasının en güzel izlenebildiği yerlerden biri olan Kadifekale, 186 metre yükseklikteki bir tepe üzerinde yer alması sebebiyle “Yukarı Kale” olarak da adlandırılıyor. Kalenin içinde, bölgede yaşayan kadınların ürettiği el işi dokumalar, İzmir’e özgü turistik ve hediyelik eşyaların satıldığı dükkanlar var.
TANDIR EKMEĞİ
Kale surlarının yanından kuzeye yürüdükçe, burnuma güzel kokular gelmeye başladı. Taş fırından tüten odun kokusu, başıma lezzetli bir şeylerin geleceğinin habercisiydi. İyice yaklaştıktan sonra, kırmızı yazması, masmavi gözleri ile bir teyze karşıladı kapıda bizi. Elinde sıcacık tandır ekmeği. Ucundan kopardığı anda dumanlar çıkıyor.
Hemen bir tane kaptık tabi. Biraz sohbet ettikten sonra, az ilerdeki çay bahçesine yürüdük. Kocaman çam ağaçlarının arasında, mis gibi çay ve sıcak ekmek eşliğinde sohbet ettik. Bir fotoğrafçı grubu ile de karşılaştık. Yanlarında tulum peyniri getirmişler. Teyzenin tandır ekmeğini bilip de gelmişler. Benden de size tavsiye, peynirinizi alıp çıkın tepeye, çay ve sıcak ekmek var.
