Giriş
Hepimiz hayatımızın bir döneminde kendimizi güvende hissettiğimiz bir çemberin içinde buluruz. Bu çember, alışkanlıklarımız, bildiğimiz yollar, tanıdık insanlar ve tahmin edilebilir sonuçlarla çevrilidir. Kısacası, konfor alanımızdır. Ancak ne zaman ki bu çemberin dışına çıkmayı düşünsek, içimizi bir huzursuzluk kaplar.
Peki, neden?
Öncelikle, insan beyni belirsizlikten hoşlanmaz. Yeni bir işe başlamak, farklı bir şehirde yaşamak ya da uzun süredir ertelediğimiz bir hedefe adım atmak… Tüm bunlar, beynimizin “tehlike” olarak algıladığı bilinmezliklerdir. Oysa o kadar da tehlikeli olmayabilirler.
Konfor alanından çıkmak, risk almak demektir. Ve risk almak her zaman başarıyla sonuçlanmayabilir. Başarısız olma ihtimali, toplum tarafından yargılanma korkusu ve hayal kırıklığına uğrama endişesi, bizi olduğumuz yerde kalmaya iter. Ama burada bir paradoks var: Konfor alanında kaldıkça güvenli hissederiz, ancak bir süre sonra bu güvenlik sıkıcılığa ve tatminsizliğe dönüşür. Çünkü gelişim, rahatsızlık hissettiğimiz yerde başlar.
Kendi hayatıma baktığımda, en büyük dönüşümleri konfor alanımdan çıktığım zamanlarda yaşadığımı görüyorum. İlk başta korku ve kaygıyla attığım adımlar, sonrasında özgüven ve cesarete dönüştü. Çünkü insan, değiştikçe büyür. Bazen de tökezler ama önemli olan, kendini hep aynı noktada bırakmamaktır.
Eğer şu an hayatında bir şeyleri değiştirmek istiyor ama adım atmaktan çekiniyorsan, kendine şu soruyu sor: Korktuğum şey gerçekten tehlikeli mi, yoksa sadece bilinmediği için mi bana korkutucu geliyor? Büyük ihtimalle ikinci seçenektir.
Belki de yeni bir başlangıç için en iyi zaman tam da şu andır. Ne dersin?
