Giriş
Sadece günlük yaşam değil, Ankara siyaseti de ‘normal’e dönüyor. Ama yeni değil, eski ‘normal’ine… Başkent siyasetinin o bildiğimiz gergin, tartışmalı, sert gündemine dönüşü, dün TBMM Genel Kurulu’nda okunan tezkerelerle oldu.
CHP İstanbul Milletvekili Enis Berberoğlu, HDP Diyarbakır Milletvekili Musa Farisoğulları ve HDP Hakkari Milletvekili Leyla Güven’in milletvekillikleri düşürüldü. Gerekçe, “hüküm giydiklerine dair mahkeme kararlarının kesinleşmesi.” Kesinleşmiş yargı kararlarına ilişkin tezkereler dün okundu ve üç ismin parlamenterlik sıfatları düşürüldü.
Enis Berberoğlu’nun Yargıtay’da onanan mahkumiyet kararı Meclis’e 25 Eylül 2018 tarihinde gönderilmiş. Leyla Güven ve Musa Farisoğulları’nın kesinleşen kararlarının TBMM’ye gönderilme tarihiyse 15 Ekim 2019.
Ankara’da siyasi tansiyonu yükselten bu gelişmeyle ilgili şu soru soruluyor: “Bu kararlar uzun süredir Meclis’te bekletiliyordu. Neden şimdi?” Muhalefet tepkili. Kulislerine iki görüş hakim. Birincisi, son dönemde yaptığı açıklamalarda konuyu gündeme getiren MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’nin “Milletvekili dokunulmazlığıyla ilgili beklentiler karşılanmalıdır” çağrısının etkili olduğu. İkincisiyse, iktidarın siyasi tansiyonu yükselterek gündem değiştirmek istediği görüşü.
Bu arada son bir not: TBMM’de halen 174 milletvekili hakkında toplam 970 yasama dokunulmazlığı fezlekesi bulunuyor. Tabii bu dosyalarda kesinleşmiş yargı kararı bulunmadığının altını çizmek gerek. 26 Mart 2020 itibariyle Meclis’te bekleyen fezlekelerin partilere göre dağılımı şöyle: HDP: 55 milletvekili hakkında 695 fezleke CHP: 95 milletvekili hakkında 216 fezleke AK Parti: 9 milletvekili hakkında 10 fezleke MHP: 5 milletvekili hakkında 8 fezleke İYİ Parti: 5 milletvekili hakkında 5 fezleke TİP: 2 milletvekili hakkında 7 fezleke DBP: 1 milletvekili hakkında 27 fezleke ve Bağımsız 2 milletvekili hakkında 2 fezleke. Toplam: 174 milletvekili hakkında 970 fezleke...
YENİ NORMAL Mİ?
Şu son birkaç gündür Ankara’daki günlük yaşama bakınca, “Yeni normalin nesi yeni?” diye sormadan edemiyorum. 11 Mart öncesindeki Ankara’dan farklı olan sadece insanların ‘maske’ kullanıyor olması. ‘Sosyal mesafe’yi gözetenlerin sayısı her geçen gün azalıyor. Mart’tan bu yana uzaktan selamlaşanlar, tekrar tokalaşmaya, hatta sarılıp öpüşmeye başlıyor.
Kafelerde, restoranlarda masalar eskiden olduğu gibi kuruluyor yavaş yavaş. Evet herkes sıkıldı. Hepimiz özledik eski günlerimizi, eski düzenimizi ama görünen o ki “Aman dikkat, tehlike geçmedi” uyarıları artık pek etkili olmuyor. ‘Yeni normal’, hızla bildiğimiz, bizim o ‘eski normal’e dönüşüyor.
