Giriş
Buse Şenses…
17 Şubat 2016’da, Ankara Merasim Sokak’ta askeri servis araçlarına yönelik düzenlenen terör saldırısında, annesiyle birlikte ağır yaralanmıştı. O gün dört buçuk yaşında olan Buse, patlamada gözlerini kaybetti.
İlkokul çağı geldiğinde, görme yetisini tamamen yitirmiş Buse’ye okul bulmak çok zor oldu. Özel okullar da, devlet okulları da ‘özel durumu’ olan öğrencileri kabul etmemek için adeta bin dereden su getiriyordu. Buse ve ailesi de bu anlayış(sızlık)tan nasibini aldı. Sonunda Ankara Türkkonut İlkokulu’na başladı Buse.
Anne Şenay Şenses, “Başta sınıftaki arkadaşları da, diğer veliler de istemediler. Uzun süre dışlandı Buse ama öğretmeni sayesinde zaman içinde Buse onlara, onlar da Buse’ye alıştı. İlkokuldan mezun olurken birbirlerine sarılıp ağlayarak vedalaştılar” diyor.
Buse dün POSTA’nın manşetindeydi.
DÜN OKULA BAŞLADI
Buse bugün 10 yaşında. Dün ortaokula (ilköğretim beşinci sınıfa) başladı. Yeni okulu bulmak da hiç kolay olmadı. Özel okullar dahil, çaldıkları her kapı “Kızınız körler okuluna gitsin” tavsiyesiyle yüzlerine kapandı.
Şenay Şenses, sosyal medya hesabından duruma isyan edince sesini duyurmayı başardı. (Annenin feryadını cuma günü Twitter’dan paylaştım. Paylaşım yaklaşık 200 bin görüntülenmeye ulaştı.)
Gazeteci İdris Kardaş vasıtasıyla Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanı Fahrettin Altun, Milli Eğitim Bakanı Mahmut Özer ve Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanı Derya Yanık durumdan haberdar olup konuyla ilgilendiler. Anadolu Ajansı, Buse ve annesiyle röportaj yaptı.
Dün POSTA’nın manşetten verdiği bu röportajı birçok televizyon kanalı yayınladı. Türkiye, unuttuğu Buse’yi böylece hatırladı.
Ve nihayet, Buse dün Ankara’nın Etimesgut İlçesi’ndeki Eryaman Şehit Hamza Yıldırım Ortaokulu’na kaydoldu. Okul Müdürü Erhan Aktaş Buse ile bizzat ilgilendi. Hatta, sponsor bulunması hâlinde okula yaptırılacak konferans ya da müzik salonuna Buse’nin adını vermek istediğini söyledi.
İŞ VELİLERDE BİTİYOR
Buse’nin ve ailesinin zorlu yaşamına 2017’den bu yana tanığım. (*) Süreç küçük çocuk için ayrı zor, annesi Şenay ve babası Hüseyin Şenses için ayrı zor. Ve biliyorum ki Buse yalnız değil. Onun gibi ‘özel durumu’ olan çok çocuk var ve onlarla aileleri de benzer zorluklar yaşıyor.
Bu noktada iş velilerde bitiyor. Okullar “Diğer veliler çocuklarının böyle çocuklarla birlikte okumasını istemiyor” türünden bahaneler öne sürüyor.
Sevgili veliler…
Lütfen çocuklarınızın, sınıflarında ‘özel’ arkadaşları olmasından çekinmeyin. Rahatsız olmayın, endişe etmeyin. Görme engelli, bedensel engelli, otizmli, dislektik, DEHB (Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu) olan çocukları ötekileştirmeyin.
Evet çocuklarınız, ‘özel durumu olan’ arkadaşlarından etkilenir. Ama iyi yönde etkilenir, merak etmeyin. Bırakın çocuklarınız Buselerle arkadaş olsun, gerçek dünyayla tanışsın, farklılıklarla yaşamaya alışsın.
(*) 2016’daki terör saldırısında görme yetisini kaybeden Buse’nin hikayesine dair, 2017’de yazdığım iki yazıyı, o dönem yaşananları bilmek isteyenler için buraya bırakıyorum.
http://www.gazetevatan.com/ murat-celik-1083676-yazar-yazisi-buse-/
http://www.gazetevatan.com/ murat-celik-1084279-yazar-yazisidevletten- buse-geldi/
