Giriş
Ceren Damar Şenel...
Çankaya Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde Araştırma Görevlisi’ydi. Öğrencisi Hasan İsmail Hikmet tarafından, 2 Ocak 2019 tarihinde, fakültedeki odasında öldürüldü.
Davanın ilk duruşması, dün Ankara’da yapıldı. (Hukukun ‘masumiyet karinesi’ ilkesi gereği Hikmet için ‘katil zanlısı’ ifadesini kullanmamız gerek ama kendisi cinayeti işlediğini itiraf ettiği için, bu şahsı ‘katil’ sıfatıyla anmakta bir sorun olmasa gerek.)
Katil Hasan İsmail Hikmet, işlediği cinayet sonrası Emniyet’te verdiği ifadeyi dünkü duruşmada değiştirdi. Tam bir ‘karakolda doğru söyler, mahkemede şaşar’ örneği...
Sanığın ifade değiştirmesi çok şaşırtıcı bir durum değil. Ancak burada durum farklı. (Detayları POSTA’nın manşetinde bulacaksınız, o yüzden burada tekrarlamıyorum.)
Bir katil; yaklaşık dokuz ay önce öldürdüğü gencecik, pırıl pırıl bir kadın hakkında ucuz, acımasız ve yer yer alaycı iftiralar atıyor. Ceren Damar Şenel’in annesi, babası ve eşi, duruşma salonunda tüm bunları duymak, dinlemek zorunda kalıyor.
Neyse ki, yazdığı (ya da yazdırılan) ve duruşmada okuduğu, o kadar acemice, o denli gerçek dışı ve kötü bir senaryo ki, bırakın inanmayı, kimse “Acaba mı?” bile demiyor... Özetle; hani “Ar damarı çatlamış” derler ya… O misal bir sanık işte.
DEPREM GÜNDEMİ KAÇ GÜN SÜRECEK?
İki gündür yine ‘deprem’le yatıp ‘deprem’le kalkıyoruz. İstanbul sallandı, gündem ‘zelzele’ gerçeğine kilitlendi. Neredeyse başka hiçbir konuda haber yok medyada.
Cep telefonu iletişiminde meydana gelen kilitlenme ve GSM operatörlerinin alt yapı meselesi... Toplanma alanları tartışması... “Depreme ne kadar hazırlıklıyız?” sorusu... Yıllar sonra bir kez daha hatırlanan ‘deprem çantası’...
Binaların depreme karşı güvenli olup olmadığı konusu... Zorunlu deprem sigortası... Deprem anında yapılması gerekenler... Uzman yorumları, fay hatlarını gösteren haritalar, tahminler, öngörüler...
2000 yılından beri, her 17 Ağustos’ta aynı şeyleri konuşuruz… 1999’da meydana gelen büyük Marmara Depremi’nin her yıl dönümünde... Bir de ülkenin herhangi bir yerinde ciddi bir zelzele meydana geldiğinde.
Şimdi de, 5.8 büyüklüğündeki yer sarsıntısının ardından aynı durumdayız. 34 yaralıyla atlatılan deprem, kapsamlı bir tatbikata dönüştü adeta. İşin tek iyi yönü bu oldu ama soru şu:
Bu defa gerçekten ders alacak mıyız? Bu defa sistemli ve sürekli bir çalışma yapılacak mı? Yoksa...
“Deprem gerçeğiyle yaşama bilinci ve depreme hazırlıklı olmak” gündemimiz bundan önce olduğu gibi sadece birkaç gün mü sürecek? Sadece birkaç gün sonra yine günlük koşuşturmamıza dönüp depremi unutacak mıyız?
Tabii bir sonraki ciddi sarsıntıda kaldığımız yerden devam etmek üzere... Umarım, o gün geldiğinde yine “Ders almadık, gerekenleri yapmakta yine geciktik” vb açıklamaları duymak zorunda kalmayız.
