Giriş
Körleşmiş, sağır olmuş bir sevgi bu, başka çocukları görmeden, duymadan yaşanılan hayatlar…
En güzelini yemeli çocuklarımız, neden organik yazıp yazmadığını bilmediğimiz en güzel besinleri tüketmeli evlatlarımız. Sahi bir besinin üstünde organik versiyon yazıyorsa diğerlerinin yapay olduğunu mu kabul ediyordur üreten?
Açık büfe hizmet sunulan mutfaklarda, her yemeğe burunlarını büken evlatlarımızın kaçı biliyordur senede 420 bin insanın açlıktan öldüğünü? Ya da tek ısırık alıp çöpe attığı simidin üzerindeki parmak izi sizi rahatsız ediyor mudur?
“Koşma” dememeli “yürü” demeli. Olumlu dil kullanmalı yoksa psikolojisi bozulur pamuklar içindeki prenses ve prenslerimizin. Sırtına silah dayanıp “yürü” denen çocuklar için de olumlu bir dil midir “yürü” kelimesi?
Hangisinden korumalı çocukları? Başlarına gelen bombalardan mı “ölsem daha iyiydi” dedirten zorbalardan mı?
Arkadaşının saçını çekti diye güldüğünüz çocuğunuz 9 yaşındaki Vail El SUUD’un katili aslında. Akran zorbalıklarına dayanamadığı ve dışlandığı için intihar etti. Acısı bize pek dokunmadı bizim vatanımız vardı ve tuzumuz kuruydu.
Bilincinin gelişmediği çocuklarımıza yapılan binlerce liralık doğum günleri, onların mutluluğu adı altında kendi egomuzun tatmini değil midir aslında?
Din adı altında soytarı gibi giydirilen çocuklar, gelinlik gibi kıyafet giyen anneler, mevlit partileri, yersiz harcamalar, hatta yeni doğmuş çocuğa takılan tektaş yüzükler… Ebeveynler, tüm bunların çocuklarının iyiliği için olduğunu düşünüyorlarsa ciddi bir akıl tutulması yaşıyorlar demektir.
Ayda 5-10 bin lira arası ücret alan okullar, satın alınan öğretmenler, kukla okul yöneticileri ve totaliter liderler yani veliler… Bir çocuğun, sırf parası olmadığı için eğitim alamadığından haberdarlar mıdır acaba?
Ebeveynler acımasız ve zorba çocuklarına bugün “özgüvenli” adını takarken yarın patronun ezilen işçisi olacağından haberdarlar mıdır? İş yeri hiyerarşisinin getireceği, hesaplanmamış mutsuzlukları çocuklarına hediye mi edecekler?
Çocuklarımızı değil çocukları sevmeliyiz. O zaman ne savaşlar, ne bencillik, ne eğitimsizlik, ne fırsat eşitsizliği ne de açlık kalacak dünyada.
Ne demiş Tolstoy; “Acı duyabiliyorsan canlısın, başkasının acısını duyabiliyorsan insansın.”
