Kim suçlu, kim değil?

Oyunculuk sektörü karıştı. Mesele de kimi menajerlerin ve cast ajanslarının kendi çalıştığı oyuncuları kayırması, diğer oyunculara yaşam hakkı tanımaması, bazılarını sindirmesi, tutmayan projelerin ne sebeple devam ettiğinin anlaşılmaması, rekabetin baltalanması gibi onlarca sebep... Yani tekelleşme! Bazı oyuncuların şikayetleri vardı, sonunda Rekabet Kurumu girdi devreye, 20 küsur şirket incelemeye alındı. Ne zaman sonuca ulaşılır, kaç yıl sürer orası belli değil. Peki sonuçta ne bulacaklar? Bir menajer oyuncusuna çok iş bağlamış! Bunu mu? Eee ‘so what’ derler buna bizim köyde! Zaten menajerin varlık sebebi oyuncusuna mümkün olduğunca çok iş bağlamak/ayarlamak değil mi? Takdir edersiniz ki sektörden pek çok menajerle, yapımcıyla, basın danışmanıyla görüşüyorum ve zaman zaman da dinliyorum böyle hikayeleri... ‘X kişi her dizi/film projesine kendi şirketindeki oyuncuları sokuyor, başka ajans oyuncusunu istemiyor’ ya da ‘bizim oyuncularımızı transfer etmeye çalışıyor, gitmezse de yaşam hakkı tanımıyor’ şeklinde çok yakınma dinledim bugüne kadar. Doğruluk payı da vardır muhakkak, bu ülkede gücü olan kim kendine çıkar sağlamıyor ki? E burada yapımcı ne yapıyor o zaman? Eğer ortada böyle bir baskı varsa ve yapımcı buna teslim oluyorsa, yapımcı da suçlu! Baskıya boyun eğmese, bu döngü kırılacak zaten. Yaptığı işte maksat gönüller mi bir olsun, iş mi tutsun? Sonuçta ticaret söz konusu, kim kendini baltalamak ister ki! Öte yandan; her oyuncunun rahat çalıştığı yönetmen var, rahat çalıştığı yapımcı var, konforlu hissettiği oyun arkadaşları var. Cem Yılmaz mesela... Yıllardır filmlerinde aynı insanlarla çalışıyor, bu yüzden eleştiriliyor da ama Rekabet Kurumu hiç devreye girmedi daha! Adamın istediği oyuncuyla film çekme lüksü var çünkü; para onun, keyif onun, kime ne? İşin başka bir tarafı da şu: İyi oyuncuyu kim oynatmak istemez ki? Belli projelerde oynayamayan oyuncuların ‘işime engel oldular’ serzenişi yüzde yüz haklı mı? Her sezon dijital kanallar olsun, ana akım medya olsun yüzlerce proje hayata geçiriliyor; birinde olmazsa diğerinde oynarsın be kardeşim. Hiç oynayamıyorsan aranılan şey farklıdır belki, olamaz mı? Kafamda böyle deli sorular işte...

Merve Dizdar’ın performansı

Yukarıda yazdıklarım isme özel değil, geneldi ama özel olarak bir konu var ki; isim geçirmek isterim... Menajer Ayşe Barım üzerinden başlatılan soruşturma sonrası, onun çalıştığı oyunculara öyle çirkin şeyler yazılıyor ki... ‘Rekabeti ortadan kaldırdı, başka oyunculara yaşam hakkı tanımadı’ mevzularını ben bilemem; araştırsınlar, soruştursunlar ama oyuncularına hakaret çok yersiz ve haksız. Serenay Sarıkaya ve Merve Dizdar’ın neresi yeteneksiz Allah aşkına? Serenay son yılların en parlak ve en yetenekli oyuncusudur bana göre. Keza Merve Dizdar; Cannes’dan ‘En İyi Kadın Oyuncu’ ödülünü getirmiş, daha ne lazımdı size acaba? Geçen akşam da ‘İnsanlar Mekanlar Nesneler’ tiyatro oyununda izledim Dizdar’ı. Müthiş bir oyunculuk performansı sergiliyor yine. Alkol ve uyuşturucu bağımlısı Sarah’nın iyileşme hikayesini anlatan oyunun ana fikri şöyle: “Korkularımızın üstüne gidebildiğimiz, gerçekle yüzleşebildiğimiz ve en önemlisi kendimizi sevebildiğimiz sürece varız. Eğer bir varoluş savaşıysa hayat ve eğer varoluş ailede başlıyorsa, bazen tüm bağımlılıklarından kurtulman gerekir. Annenden bile...” Şiddetle izlemenizi tavsiye ederim, ki oyunculuk görün!

Kadın hakeme destek

Bir süre önce yazmıştım hamile olduğu için FIFA listesinden çıkarılan hakem Gamze Durmuş Pakkan’a yapılan ayrımcılığı... Merkez Hakem Kurulu’nun (MHK) bu kararı çok eleştirildi çünkü erkek hakemler, askere gittikleri sürede hakemliklerini dondurabilirken kadınlar kariyerinden vazgeçmek zorunda kalıyor. Neyse ki Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı, bu mağduriyeti gidermek için harekete geçmiş. TFF’den görüş aldıktan sonra Pakkan’a FIFA kokartının iadesinin sağlanması konusunu takip edeceklermiş. Umarım bu ayrımcılığı ortadan kaldırabilirler, diğer mağdur kadın hakemleri de unutmazlar. Hadi inşallah.