Giriş
EURO 2024 yolunda son ve en belirleyici hazırlık maçını kaybettik. Kaybetmemize rağmen, Polonya maçı son derece yol gösterici oldu. Zaten Montella da maç öncesi bunun altını çizmişti. Stoperlerimizin sakatlığı ve kadronun ‘küçültülmesi’nin getirdiği tartışmalar turnuva öncesi çok konuşulan konular olsa da uzun süreceğini düşünmüyorum. Stoper konusunda Samet, çok ilginç bir figür. Mesela Hakan Çalhanoğlu nasıl kendi kulübünde oynayıp, milli takımda (o kadar) oynamıyorsa, Samet de tam tersi.
Milli takımda gayet iyi. İstekliyiz, yetenekliyiz ama bu özelliklerimizi skora daha çok yansıtmamız lazım. Hücum gücümüze kıyasla defansımızın zaaflarını gördük. Bu zaafa rağmen, golü yedikten sonra tüm takım buna isyan etti. Bu baskıya değil Polonya, Almanya bile dayanamazdı. Barış beraberliği getirdi ama 1996’da Vlaoviç’ten yediğimiz gole benzer bir gol yedik benzer dakikada. Bu takımın ileri ucu bana 2008 milli takımını ve o takımın sahip olduğu ruhu hatırlattı. Hani şu son saniyeye kadar maçı kovalayan ruh. Defans ise 1996’daki halimizi. Orta alan konusunda kararsızım. 2024’te ya 2008’deki ruhla oynayıp ‘gidebileceğimiz yere kadar’ gideceğiz ya da 1996’daki gibi hayal kırıklığı yaşacağız. Buna bizim çocuklar karar verecek.
