Giriş
Ermenistan galibiyeti ile başlayan Almanya maceramız; Hırvatistan mağlubiyeti ile devam ediyor. Almanya macerası bizim için yaklaşık yarım asır önce başladı. O zamanlar ekmek parası için gitmeye çalışıyorduk şimdi ise turnuva için. Geçmişte Almanya’ya girebilmek için dişlerimize bakıyorlardı, şimdi ise futbolumuza. Futbol deyince, futbolda ‘atamayana atarlar.’ Adamlar az geldiler ama her gelişleri tehlikeli oldu.
Yediğimiz gollerde defans zaaflarını görünce; kadroda olmayan Abdülkerim hakkında ‘çok daha ciddi bir açıklama’ beklemek hakkımız. Kadro tercihini filan hiç tartışmıyorum. Oynadığımız oyun da bir enteresan. Oysa nasıl oynamamız gerektiğini Hırvat oyuncular maçın her anında gösterdiler.
Oyuncularımızın milli takım performansları kulüp performanslarından çok daha düşük kaldı. Hırvatistan Teknik Direktörü Dalic maçtan önce; “Bursa, 3 milyonluk bir şehir. Biz komple 3.5 milyonluk bir ülkeyiz. Biz Dünya Kupası’nda 3. olduk. Şimdi bunun nasıl olduğunu kendinize sorun” demişti. Kendimize bunu sorarken bir soru da benden gelsin; biz neden Almanya’ya bizi ‘bir Alman’ın götürmesini’ bekliyoruz?
Ya da o Alman’ın adı Stefan Kuntz mu olmalı? Yalnız bu soruları lütfen Hamit (Altıntop) cevaplamasın, çünkü masaya yumruklarını hiç çekecek halde değiliz. Hem de hiç!
