Giriş
Galatasaray’ın UEFA Kupası’nı kazandığı sezonun sonunda gelmişti. Sene 2000’di. Gelir gelmez; daha sezon başlamadan çıktığı maçta attığı ‘altın gol’ ile de Süper Kupa’yı Real Madrid’in elinden Galatasaray’a söküp getirdi. Ödenen bonservis o dönem için bir rekordu: 20 milyon dolar! Öyle şimdikiler gibi sadece ‘özel uçak’ ile gelmedi. Özel uçakla geldiği havaalanından 1.5-2 kilometre ötedeki antrenman tesislerine bile helikopterle inmişti.
Önüne gelen takıma leblebi gibi gol atıyordu. Burada el üstündeydi. Ara ara magazin basınımız ‘eşiyle aralarının pek olmadığı’nı ilişkinin ‘bir barışık bir dargın’ olduğunu filan yazıyordu. Sonra Avrupa’nın önde gelen kulüplerinin onu istediği söylendi. Hikaye çok tanıdık gelmiştir. Adı Mario Jardel’di. Bir gün gittiğini duyduk. Sonra da adını neredeyse hiç duymadık. Bu aralar sosyal medyada ‘oynadığı zamanlardan çok daha fazla’ Cim Bom’lu!
Taraftar benzer bir hikayeyi Icardi ile yaşamak istemiyor. Icardi de istemiyor. Top ayağındayken herşeyi yapabilir. Şartlar zorlanmalı ve bu adam Galatasaray’ın olmalı. Süper Mario’dan Mauro’ya kadar sadece Burak Yılmaz’da böyle bir etki vardı. Takımda hiçbir oyuncuya haksızlık etmek istemem ama Icardi’nin kalması lazım. Maç ise ilk yarıda bitti. Bir şekilde maç ritmini yakalayan takım rakibini paramparça etti.
