Giriş
Alkmaar sarsıntısının acı sonuçlarının biraz hafiflemesi adına muhakkak kazanılması gereken bir maçtı. Hemen başında poziyon da buldu Galatasaray ama Ahmed Kutucu, 75 milyon euroluk Osimhen’e pas vermek yerine topu ezmeyi tercih etti. Sonrasında takım yarım saat baskı kurmaya çalıştı ama Rize doğru ve temkinli oyunuyla buna izin vermedi. Rize golü de bulabilirdi fakat Abdülkerim peş peşe gelen iki topu da harika kesti. Organize bir atak olmayınca duran toplar önem kazandı. Duran top demişken; Mertens’in serbest vuruşlardaki lordluğu nereden geliyor? Her topun başında. Olumlu kullansa neyse. Yaptığı top kayıpları da cabası. Barış etkisiz, Sara da öz güvenle ciddiyetsizliği karıştırınca devreye golsüz girildi. Abdülkadir Rize’de değil de Galatasaray’da olsaydı çok farklı bir ilk yarı olabilirdi. İlk yarıda isabetli tek bir şutu yoktu Galatasaray’ın. Onu geçtim, gökler hakimi Osimhen’e tek bir orta bile yoktu.
İkinci yarıda gelen ikinci ortada Osimhen tabelayı değiştirdi. Okan Buruk da aksayan oyuncuları değiştirip kenardan gerekeni yaptı. Yenilerden Eren, Akintola’yı kaçırınca onun pasında Sowe beraberliği yazdı. Lemina ile beraber orta saha, orta saha gibi oldu. Takım top oynamaya başladı. Maça da böyle başlanmalıydı bence. 80’de Zorbay Küçük tartışmalı pozisyonda Sara’nın pozisyonunda düdüğünü çalmadı. Ben pozisyonda penaltıya daha yakınım. Osimhen duran toplardaki ölümcül etkisini son dakikalarda bir daha gösterdi ve kafayla üç puanı getirdi. Frankowski ve Lemina iki asisti ile sonuca direkt etki etmiş oldular. Bu maçı ‘yenilerin katkısı’ olarak kaydedebiliriz. Osimhen için takımın en az yarısı desek yanlış olmaz.
