Benim rengim siyah kaderim de aynı renk...

Vahdettin’in torunu Neslişah Sultan anlatıyor: “Seniha Sultan’ı siyah elbiseler içinde hatırlarım. Gayet ince, sıska denilebilecek kadar zayıf, kupkuru ve çok yaşlı bir hanım. Başka renk bir elbise giydiğini hiç görmedim, her zaman siyahlar içerisindeydi. Başörtüsü de siyahtı. Halasının böyle sığıntı gibi yaşaması annem Sabiha Sultan’ı çok üzerdi ama yapabileceği bir şey yoktu. Sadece her gördüğünde elini öper, hürmet gösterirdi. Seniha Sultan da büyükbabamın kendisinden pek hoşlanmadığını bildiği için ortalıkta pek görünmezdi. Zaten çok yaşlı idi, odasından dışarıya pek çıkmazdı. Bir gün evden çıkmış, tek başına Cimiez’deki parklara gitmiş. Orada bir banka oturmuş, galiba İstanbul’u düşünüyormuş. Üstü başı ahım şahım değil, eski siyah elbiseler içerisinde. Onu bu vaziyette gören bir Fransız, zavallı kadıncağızı dilenci zannetmiş, elini cebine atmış, çıkarttığı birkaç frankı sadaka niyetine verip gitmiş. Seniha Sultan, düştüğü bu vaziyeti anlatır, ‘Sadakayı kabul ettim, hem de tebessümlerle kabul ettim kızım’ derdi.”

Seniha Sultan, “Türkiye Reisicumhuru Gazi Mustafa Kemal Paşa Hazretleri’ne” hitabı ile başlayan telgrafında “78 yaşındayım. Odadan çıkmaya dahi gücüm yetmediğinden alınan son karara uymam mümkün değildir. Hayattan artık bir nasibi kalmamış olan benim gibi bir ihtiyarın yaklaşan son günlerini odasında geçirmeye müsaade buyurmanızı istirham eylerim. Abdülmecid’in kızı Seniha” dediği telgraf, ne yazık ki dikkate alınmadı ve ailenin diğer üyeleriyle birlikte o da Türkiye’den sınırdışı edildi...

Seniha Sultan, sürgüne gönderilen Osmanlı Hanedanı’nın en yaşlı üyesidir. 5 Aralık 1851’de Eski Çırağan Sarayı’nda doğdu. Babası Abdülmecid ve annesi Nalândil Hanım’dır. Abdülhamid, onu iki yaş küçük ve gelecek vadeden Amiral Damat Gürcü Halil Rifat Paşa’nın oğlu olan Asaf Mahmud Celaleddin Paşa ile nişanladı. 5 Aralık 1876’da Yıldız Sarayı’nda nikah kıyıldı. Fakat ablası Behice Sultan’ın ölümü nedeniyle düğün ertelendi. Düğün, 10 Şubat 1877’de yapıldı.

Seniha Sultan, son dönem Osmanlı Hanedanı’nın en renkli şahsiyetlerinden birisiydi. Şık ve alafranga giyinirdi. Gayet serbest tavırlı idi, kahkahası boldu. Hızlı ve kalın bir sesle konuşurdu. Laubali hareketleri nedeniyle sarayda pek hoş görülmezdi. Hatta erkek gibi ata bindiği için Abdülhamid kendisini ikaz etmiştir. Seniha Sultan’ın Abdülhamid ile arası pek iyi değildi, siyasi açıdan muhalif olduğu iddia edilir.

Seniha Sultan’ın kocası Mahmut Celaleddin Paşa özellikle Abdülhamid’i tahttan indirmek için girişimde bulunmakla itham edildi ve Adliye Nazırlığı’ndan alındı. Bağdat Demiryolu ihalesinin İngiltere’ye verilmesi için uğraştı. Bu yolda rüşvet aldığı dedikodusu ortaya çıkınca, mahkum olmamak için 1899’da oğulları ile birlikte Avrupa’ya firar etti. Dört yıl sonra Belçika’da öldü ve Paris’e gömüldü. Seniha Sultan’ın evliliği bu firar hadisesi yüzünden sona erdi. Paşa ve oğulları, rütbe, nişan ve unvanları geri alınarak hanedandan ihraç edildi.

Sürgündeki Seniha Sultan’ın kendine ait parası yoktu, oğullarının durumu da kötüydü; bu yüzden kendisiyle ilgilenemediler. Seniha Sultan, üvey kardeşi Vahdettin’in yanına sığındı. Biraz olsun burada rahat etti. Vahdettin’in ölümünden sonra ev kiralayacak parası yoktu, parklarda yatıp kalkmak zorunda kaldı. Küçük oğlu Lütfullah, annesinin bu kötü durumundan haberdar oldu ve Nice’e geldi. Annesini, Abdülmecid’in köşküne götürdü. Orada ölümüne kadar tavan arasında bir odada tek başına yaşadı.

Seniha Sultan, 15 Eylül 1931’de vefat etti. Nice’te Müslüman mezarlığı yoktu. Cenazesi ucuz tarifeli bir morga kondu. Gemiyle Şam’a götürüldü, biraderi Vahdettin’in yanına defnedildi.